Van de week zag ik ontredderde virologen die volledig verrast waren dat er in september naar alle waarschijnlijkheid een tweede golf coronabesmettingen zal zijn. Het is wel eens raadzaam om uit je laboratorium te komen en om je heen te kijken. Sinds we ergens in het voorjaar in een lockdown-light gingen vanwege het coronavirus, zag ik hoe men er in mijn omgeving mee omging en ik zag en las in de media hoe mensen moord en brand gilden over 'vrijheid die afgepakt werd' om het nog maar niet te hebben over complottheorieën van allerlei laagschedeligen. De inzinkingen die men altoos kreeg bij vakanties die niet door konden gaan en dus werden geannuleerd, men zag gewoonweg niet in dat dit voor het algemeen belang was omdat het eigen ego dat in de weg stond. Dus werd er, na wat voorzichtige versoepelingen, tóch gevlogen naar alle uithoeken van de wereld door de 'ik-heb-er-récht-op-mensen'.
Dit alles deed mij al in een vroeg stadium vermoeden dat zo na de vakanties als de scholen weer gaan beginnen een tweede golf zich zou aandienen. En nee, ik hoef er geen veer voor op m'n hoed, ik wou zelfs dat ik het volledig bij het verkeerde eind had, maar als ik als simpleton dat zie, waarom zijn zij die zeggen er verstand van te hebben dan in totale verbazing? Van begin af aan is die 'aanpak' rommelig geweest en veel te vrijblijvend. Een te grote groep mensen gaat niet twee weken in quarantaine en laat zich niet testen ook al wordt het nog zo aangeraden. Over anderhalve meter afstand houden ga ik het maar helemaal niet hebben. Het zelf niet ziek hoeven zijn maar wel anderen kunnen besmetten interesseert een bepaald gedeelte van de bevolking geen ene moer. Het eigen ik viert hoogtij. En dan krijg je dus hyperventilerende virologen die met ogen als schoteltjes de nieuwe grafieken tonen en becommentariëren.
Ik heb nu zelf vakantie en die breng ik gewoon door op mijn vierkante kilometer. Ik ga natuurlijk nog steeds niet met het openbaar vervoer, zeker niet nu de besmettingen weer intensiveren. En u weet, thuis voel ik me toch het meest senang, altijd al, en dat is in dit geval alleen maar een voordeel. Het gewoon lekker de tijd aan jezelf hebben is al heerlijk. De hysterische hitte van de afgelopen week is gelukkig bijna afgelopen. Normaliter zou ik wel dagjes hier of daar zijn heengegaan. Mijn geboortestad Den Haag was zeker weer bezocht, een dagje Rotterdam had erin gezeten, maar nu als brandhaard nummer één niet echt een aanrader. Amsterdam is al weer enige tijd geleden. Het komt wel weer, maar niet zo snel als velen hopen en min of meer eisen zodat men al voor hun beurt gaat, want dan krijg je dus dit, een tweede besmettingsgolf met misschien wel weer een lockdown in het vooruitzicht. Maar dit is Nederland dus zal het gewoon weer een lockdown-light zijn. een echte lockdown zou oproer geven, men durft niet eens landelijk mondkapjesplicht in te stellen of verplicht testen en quarantaine na terugkomst uit een risicogebied. Men raadt slechts met klem aan en af. Het hoeft niet meteen Aleksandr Loekasjenko, maar iets meer officium in deze voor hen met minder of geen eigen verantwoordelijkheid betreffende deze pandemie is mijns inziens wel gewenst.
Soms voel ik me als een roepende in de woestijn, of in dit geval een roepende op mijn vierkante kilometer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten