Pinocchio

Vorige week stelde vriendin Talitha voor om naar de film 'Pinocchio' te gaan en daarna een hapje te gaan eten bij Loetje. Dat leek mij een goed plan, ik had over de film gelezen en was geïnteresseerd en Loetje is altijd een succes. Gisteren kwam ze me ophalen en zijn we met de auto naar Rotterdam gereden, waar ik voor het eerst sinds februari dit jaar weer kwam en tevens voor het eerst dat ik me weer in een bioscoop begaf sinds die tijd. Alles is er keurig coronaproof geregeld. De film zelf is echt prachtig.

U kent natuurlijk allemaal het verhaal over het uit hout gesneden jongetje Pinocchio geschreven door Carlo Collodi in 1883. Waarschijnlijk door de Disney verfilming uit 1940, die zoals een goede Disneyfilm betaamt nogal 'verdisneyd' is. Van het originele verhaal zijn alleen de grote lijnen overgebleven. Deze Italiaanse film van regisseur Matteo Garrone blijft trouw aan het originele verhaal waardoor ook de macabere en donkere kanten ervan in beeld worden gebracht maar dan wel op een prachtige, indrukwekkende en ook zo hier en daar humorvolle manier. De personages die Pinocchio op zijn avonturen tegenkomt zijn stuk voor stuk een lust voor het oog. Alle lof gaat natuurlijk naar de tienjarige Federico Ielapi die Pinocchio gestalte geeft onder dikke lagen make up met prachtige detaillering in het houten gelaat. Het kind zat er steeds drie uur voor in de grime. Wat mij opviel waren de prachtige ogen van Federico welke, doordat zijn gezicht van hout is, extra expressief zijn. Ook de combinatie van het opstandige karakter van Pinocchio gecombineerd met zijn aandoenlijke naïviteit maar tegelijkertijd met een grote dosis overlevingsdrift wordt heel goed door de jonge acteur neergezet.

Het originele boek bestaat uit losse op zich staande avonturen, die worden in deze film aaneen geregen zodat het ventje van het ene in het andere avontuur buitelt, waardoor het soms misschien iets te veel lijkt, maar daarentegen is het zo prachtig in beeld gebracht met zulke geweldige bijzondere personages dat het een soort Alice in Wonderland-achtige ervaring is. En pre is dat het geen Hollywood-productie is en het van oorsprong Italiaanse verhaal door een Italiaanse filmploeg is gemaakt. Hoewel Italiaans voor mij altijd overkomt of de mensen in constante staat van verbale opwinding verkeren, dient deze, naar ik aanneem, wel de voorkeur boven de Nederlands nagesynchroniseerde versie die ook in de bioscopen draait. Let daarop als u kaartjes gaat bestellen, want ik beveel u deze film van harte aan.

Federico Ielapi die een fantastische Pinocchio neerzet.