Vanwege de reeds begonnen tweede golf van coronabesmettingen zijn er alweer twee persconferenties geweest. Ik vind het aandoenlijk en zorgelijk tegelijk dat Mark Rutte nog steeds 'met klem en nadruk adviseert'. Aandoenlijk omdat hij na zes maanden nog steeds gelooft dat hij hen die overal een complot in zien en helemaal niks anders met die adviezen doen dan in de wind slaan op deze manier toch kan bereiken en zorgwekkend dat verder iedereen ziet dat deze vrijblijvende aanpak, hopend op een ieders eigen verantwoordelijkheid, niet het gewenste effect heeft, hence de tweede golf. Er is nu eenmaal die groep mensen die veel moeite heeft om zelfs de onlangs versoepelde regels na te leven. Dat is dezelfde groep mensen die nu boos is omdat er, mede door hun eigen mentaliteit, of liever gezegd het gebrek daaraan, weer wat verscherping in de regels komt. Maar geheel vrijblijvend nog steeds, zodat ze het weer aan hun laars kunnen lappen. Dit gaat nog wel even duren zo ben ik bang.
Wat mij totaal niet verbaasd is dat de Bijenkorf in Amsterdam dicht gaat vanwege besmettingen onder het personeel, net zoals er vorige week ergens in Brabant een HEMA was waar al het personeel was besmet. De Hollandse Eenheidsprijzen Maatschappij haastte zich erbij te vermelden dat de klanten niet in gevaar zijn geweest, wat natuurlijk gelul is. Als je daar gewinkeld hebt bestaat de kans dat je ook bent besmet. De winkel ging niet dicht er werd personeel van andere filialen ingevlogen, het zieke personeel is denk ik geruimd of zo, daar werd niets over vermeld, vinden ze niet zo belangrijk bij HEMA.
Ik ben niet verbaasd, omdat ik zelf ook jarenlang in een warenhuis heb gewerkt en ik weet hoe jezelf ziek melden wordt ontvangen. Het wordt na diefstal gezien als het meest verwerpelijke wat je kunt doen, het wordt dan ook per definitie in twijfel getrokken. Het gaat ongeveer als volgt: Truus is ziek, ze heeft griep en belt naar haar leidinggevende, die de ziekmelding in ontvangst neemt en meteen begint over dat er nu een probleem is met de bezetting, een kort niet heel erg gemeend 'nou beterschap dan maar' kan er aan het eind van het gesprek met een benepen mondje nog net af. De leidinggevende deelt aan wie er op dat moment maar in de buurt is mee dat Truus zich heeft ziek gemeld op een licht spottende toon waarmee wordt aangegeven haar ziek zijn niet te geloven of op z'n minst aanstellerij te vinden, om vervolgens alle werkzaamheden die gedaan moeten worden op te sommen. Dan ontstaat er een gesprek waarbij ze elkaar de loef afsteken over al die keren dat ze zich niet lekker of zelfs ziek voelden maar tóch naar het werk gingen. Degene die ooit op het toilet, in de pauze uiteraard, zelf haar blinde darm er heeft uitgetrokken toen deze ontstoken bleek is altijd de winnaar.
Zelf ben ik niet zo vaak ziek geweest maar ook ik heb vrij curieuze dingen meegemaakt, zo was het noodzakelijk om naast je leidinggevende ook de 'verzuimcoach' per telefoon van je ziek zijn op de hoogte te stellen. Wiens eerste vraag steevast was: 'Wat zijn uw beperkingen?' Ik was toen nogal door mijn rug gegaan dus deelde dat mee. Ik had de huisarts al verwittigd en ook mijn leidinggevende. Ik vertelde de verzuimcoach wat de arts had gezegd en geadviseerd. Daar was ze niet heel erg in geïnteresseerd. Want toen ik was uitgepraat vroeg ze: 'Wat heeft u afgesproken met uw leidinggevende?' Nu had ik een leidinggevende die mij goed kende en wist dat ik me nooit zomaar zou ziek melden, ik ben erg van karma namelijk. Ik had met hem afgesproken dat ik me wel weer zou melden als ik weer uit de voeten kon. Dat deelde ik de verzuimcoach mede, daarmee meteen het volgende wat op haar afvinklijstje stond, namelijk ieder dag bellen hoe het gaat, elimineerde.
Later hebben mijn leidinggevende en ik nog smakelijk gelachen om het feit dat de verzuimcoach het belangrijker vond wat hij van mijn ziek zijn vond dan de visie van de arts. Als hij had gezegd: 'Je komt morgen maar weer', dan had de verzuimmevrouw daar volledig in mee gegaan. Die verzuimcoaches bij ons waren ook helemaal niet medisch onderlegd, het waren gewoon telefonistes die een lijst hadden met standaard vragen (en oplossingen?) die ze afwerkten. Daar had mijn leidinggevende nog een hilarische ervaring mee toen een vader van een weekendhulp belde. Zijn dochter had zich ziek gemeld en de verzuimcoach had door de telefoon (!) de diagnose gesteld dat ze gewoon kon gaan werken. De vader wilde weten of er enige medische kennis aanwezig was bij de verzuimdame, toen mijn leidinggevende daar ontkennend op antwoordde zei de vader: 'Dat dacht ik wel, ik ben zelf huisarts en kan prima constateren of mijn dochter ziek is ja of nee'. Ik vind zoiets hilarisch leuk.
Om even terug te komen op Bijenkorf en HEMA, daar wordt nu met deze pandemie vermoedelijk niet anders met ziek melden omgegaan dan gebruikelijk. Het advies van het RIVM om ook bij geringe klachten thuis te blijven ten einde anderen niet te besmetten wordt waarschijnlijk met een korreltje, wat zeg ik, een mudzak zout genomen. Je neemt maar een paracetamolletje en komt gewoon werken. Dat nu een heel pand van Bijenkorf dicht moet is volgens mij veel kostbaarder dan als die werknemers met klachten zich ziek hadden gemeld. Dan heb ik het er nog niet eens over dat werkgevers, want Bijenkorf en HEMA zijn heus niet de enige, op deze manier met levens spelen. Want wat sommigen ook mogen beweren, corona is geen, ik herhaal, géén griepje. Het is niet voor niets dat het dringende advies voor kantoorpersoneel is om zoveel mogelijk thuis te blijven werken. En dan is dat nog een beroep waar men met dezelfde collega's in aanraking komt. In warenhuizen en winkels komt van alles hoestend, proestend en snotterend binnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten