Van de week rook ik het, de kunstmatige geur van groene appels, en opeens was ik terug in de vroege jaren tachtig. In mijn tienerjaren heb ik rondgelopen geurend naar Granny Smith-appels, althans de artificiële variant ervan. Want ik douchte met groene appelzeep, echt nog zo'n tablet, en alsof dat nog niet genoeg was, complementeerde ik dat met groene appel shampoo. Ik vond dat in die tijd blijkbaar heerlijk! Nee, groene appel deodorant had ik dan weer niet, volgens mij bestond dat ook niet.
Maar op het wereld wijde web zie ik dat er nog steeds zeep en shampoo te koop is met de wilde frisheid van groene appels, nee geen limoenen, dat was die andere zeep, met die mevrouw die met deinende borsten uit het water rende gelijk een hinde. Daar had ik wat minder mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten