In mijn jonge jaren vond ik niets heerlijker dan dansen als ik uitging. Ik was als één van de eersten op de dansvloer te vinden om er nagenoeg de hele avond te blijven. Ik moest er zaterdagavond aan denken toen ik nog voor tienen naar bed ging, vooral ook omdat ik destijds pas na twaalven op pad ging. Nu moet ik er niet meer aan denken om om middernacht de deur uit te gaan, maar voor tienen ter bedde gaan is weer het andere uiterste natuurlijk. Het had alles te maken met de drukke en intensieve werkweek tezamen met een maar weer eens opspelende rug. Ja, ik word oud, maar afgezien van die rug ben ik er senang onder. Gelukkig maar, niets is meer gênant dan mannen van rond de zestig die zichzelf nog tegen de klippen op als fit en jeugdig zien terwijl iedereen weet en ziet....
Die rug heeft alles te maken met de drukte op mijn werk, het is mijn zwakke plek dus als er iets van spanning of iets dergelijks opdoemt dan manifesteert zich dat daar en loop ik als een tachtigjarige. Ik ben er niet doorheen gegaan, dat is weer een ander soort pijn en dan kan ik letterlijk niets meer. Ik ken als rugpijnevaringsdeskundige onderhand de verschillende gradaties van rugpijn wel.
Op mijn werk gaan er binnenkort wat dingen veranderen zodat het voor mij wat minder stressvol zal zijn dan nu het geval is. In dit stadium van mijn leven waarin het grootste gedeelte van mijn arbeidzame leven achter me ligt en ik nog een paar jaar te gaan heb moet het wel leuk blijven natuurlijk. Gelukkig werd er in het door mij geïnitieerde gesprek hierover goed en bergripvol op gereageerd en kwam men binnen één dag met een positief antwoord op de door mij aangedragen oplossingen.
Die gaan per april in, dus tot die tijd nog even de tanden op elkaar. Maar dat gaat lukken, zal wel fijn zijn als mijn rug ook wil meewerken. Al zou ik willen dansen, het zou niet eens gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten