Maar

Twee dagen na het positieve oplossingsgerichte meedenkende gesprek op mijn werk kwam er een tweede gesprek, het 'maar- gesprek'. Omdat ik zelf merkte dat ik het lichamelijk en mentaal niet trek om frontoffice te doen, vanwege de vele verschillende ad hoc werkzaamheden en de duizelingwekkende hoeveelheid prikkels, maar daarentegen me senang voel met het backoffice werk ben ik er een gesprek over aangegaan en stuitte op louter begrip, sterker nog het was al geconstateerd. Mijn verzoek om me dan op backoffice in te zetten werd positief ontvangen, immers het bedrijf streeft ernaar om daar vast  standaard twee mensen te stationeren. Nu wordt het een beetje door iedereen gedaan als er tijd is, en er zijn dagen dat er helemaal niemand zit, waardoor het werk door de frontofficemedewerkers erbij moet worden gedaan.

Mijn rooster werd direct omgezet naar voornamelijk backoffice werk met incidenteel wat frontoffice. Echter na twee dagen kwam het 'maar-gesprek'. De dame met wie ik het positieve gesprek had gehad en die goedkeuring kreeg van één van de directieleden om het op deze manier op te lossen, kwam met de mededeling dat de directie er tweede gedachtes over had. Ik had gesolliciteerd voor front- en backoffice, dus ja. Er werden verschillende argumenten aangedragen waarom dit in de ogen van de directie moeilijk lag. Wat ik vooral hoorde was dat dit bedrijf, die heel erg voor diversiteit en inclusiviteit is, waarvoor ze te prijzen zijn, veel ondernemingen kunnen daarvan leren, toch iedereen in hetzelfde malletje wil gieten. Dus diversiteit van kleur, afkomst, geaardheid, e.d., oké maar qua zijn en over waar iemand als persoon wel of niet  in excellereert en dientengevolge wel of niet op z'n plek zit wordt vrij homogeen gedacht, krijg ik de indruk.

Conclusie van dit al is dat ik in maart en april zoveel mogelijk backoffice werkzaamheden doe, ik moet dan 'bewijzen' dat dat wel goed gaat. Maar u weet, wie een hond wil slaan vindt licht een stok. Eén van de directieleden had al laten vallen: 'Als hij niet gelukkig wordt van zijn werk worden wij er ook niet gelukkig van'. Dus is de kans zeer aanwezig dat het bedrijf niet verder met me wil. Vanuit hun positie bekeken wellicht begrijpelijk, als iedereen volgens hun zienswijze multi-inzetbaar moet zijn en ik dat nu eenmaal niet ben, moeten er keuzes gemaakt worden. Het is nog niet met zoveel woorden gezegd, maar ik ben niet uit de poppenkast gevallen en kan heel goed horen naar wat niet wordt verteld en wat er tussen de regels door schemert. 

Eind april loopt mijn contract af, dus eind deze maand zal ik horen over hoe en wat, denk ik zo. Is het jammer als het eindigt? Ja. Is het erg? Nee. Het is maar werk en in de huidige wereld zijn er wel ergere dingen aan de hand om je druk over te maken. Daarnaast behoor ik, zoals u weet, niet tot de mensen die hun bestaansrecht ontlenen aan hun werk. Er zal vast wel weer wat anders komen, en zo niet is er genoeg vrijwilligerswerk te doen. Het voordeel van aan de onderkant van de arbeidsmarkt opereren is dat bij het niet verlengen van een contract er qua financiën wel enige achteruitgang is maar nooit een hele grote aderlating. En ik heb er al ervaring mee na het faillissement in 2016. We gaan het zien.