Vandaag is het Paarse Vrijdag, de tweede vrijdag in december waarop sinds 2010 scholieren en studenten door het dragen van de kleur paars hun solidariteit tonen met lhbt+'ers. Het komt van Spirit Day uit de VS en Canada waar sinds 2010 op de derde donderdag in oktober aandacht wordt gevraagd voor het pesten van lhbt+-jongeren. De kleur paars is ontleend aan de paarse baan in de regenboogvlag, welke spirit (karakter) symboliseert.
Steeds meer scholen doen eraan mee en dat is fantastisch. Op de socials zult u sommige ouders horen dat ze het maar weer eens dOoR dE sTrOt geduwd vinden, maar vaak zijn dit mensen die het over 'me kind' hebben en over het algemeen al chronisch boos in het leven staan, dus dan weet u al uit welke hoek de wind waait. Ook zwaar religieuzen kunnen zich er niet in vinden, althans, dat zegt het door hen aanbeden opperwezen, God, Allah, of hoe ze nog meer heten. Zelf nadenken is natuurlijk niet zo relevant meer als een alleswetend en allesbepalend opperwezen jou dicteert hoe je moet denken en wat je wel en niet mag doen.
Laat ik u uit eerste hand vertellen hoe belangrijk het is voor kinderen en zeker voor pubers om te weten dat ze er hoe dan ook mogen zijn. Wie of wat ze ook zijn. Ik heb door het gebrek daaraan geen leuke schooltijd gehad en wist niet hoe snel ik er weg moest komen. Zonder er, voor mezelf, dramatisch over te doen is het iets dat je hele verdere leven doorwerkt. Het zijn in zekere zin allesbepalende jaren waarin je basisomgangsvormen leert, hoe je te handhaven in een groep, kortom, je plaats in de wereld inneemt. Ik heb destijds enkel geprobeerd zo min mogelijk op te vallen, één te worden met de muur waar ik voorzat, op te gaan in de omgeving en sociaal contact te vermijden door in pauzes ze snel mogelijk te gaan naar waar niemand ging. Rust. Mijn einzelgänger-mentaliteit komt natuurlijk ergens vandaan. Maar nogmaals, geen drama, het heeft even geduurd maar ik ben momenteel zeer senang met het hoe en wat in mijn leven. Ik wil enkel maar aantonen dat het de uitkomst is van wat in die vormende jaren is gebeurd dan wel niet gebeurd is. En niet elk jongmens reageert er hetzelfde op er is onder lhbt+-jongeren niet voor niets een hoger zelfmoord percentage.
Daarom draag ook ik vandaag paars. Ik ben het verplicht aan mijn jongere zelf en al is er maar één jonge lhbt+'er die het opmerkt en er hoop, steun en kracht uithaalt dat die ouwe meneer op Paarse Vrijdag paars aan heeft, dat hij/zij/hen beseft; ik mág er zijn, in ieder geval van hem, dan is het al geslaagd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten