Stel, u is eigenaar van een bedrijf en u bent een gek mens, u neemt een oude man aan voor een functie met veel en intensief klantencontact. Het bevalt, de oude man valt goed bij personeel en cliënten en hij heeft het zelf ook erg naar z'n zin. Bij contractverlengingen laat u niet na om luid en duidelijk te ventileren hoe blij u met de oude man bent. Sterker nog, na het in dienst treden van hem neemt u voor deze functie uitsluitend nog andere mensen aan die ook tussen de vijftig en de schijndood zijn, omdat die net even een andere arbeidsethos hebben dan de jeugd van thans.
Na drie contractverlengingen is het moment daar om de oude man een vast contract aan te bieden of om hem zijn congé te geven. U resumeert even: In de twee en een half jaar dat hij nu in dienst is heeft hij zich nog niet één keer ziek- of afgemeld, als er een beroep op hem werd gedaan om ad hoc in te vallen stelde hij nooit teleur. De talloze veranderingen van het werkrooster: geen krimp. Niet één keer is hij te laat gekomen. Aan zijn omgang met cliënten kunnen velen nog een puntje zuigen. Bij de aannamegesprekken heeft de oude man duidelijk aangegeven dat hij, gezien zijn leeftijd, niet meer hoeft op te stomen in de vaart der volkeren en daarom helemaal gelukkig is met de vacature waarop hij heeft gereageerd; het onderhouden van klantencontacten, toch heeft hij daarnaast een aantal zaken opgepakt die daar buiten vallen. Overall gezien is hij een stabiele en betrouwbare factor voor de firma. Daarnaast, een vast contract betekent in zijn geval nog zes, hooguit zeven, jaar voor hij met pensioen gaat. Zou u die oude man voor de tijd dat het nog duurt, of in geval van overlijden wellicht zelfs eerder, in vaste dienst nemen?
Ja, ik ook, maar toch is besloten om van een vast contract af te zien zodat de oude man zich vanaf januari weer mag melden bij zijn vrienden van het UWV. U had het al begrepen, die oude man ben ik, en anderhalve week geleden heb ik in een gesprek vernomen dat men, ondanks dat ze heel blij zijn met me en het een ongelooflijk moeilijke beslissing vonden (hun woorden), tóch heeft besloten om niet verder door te gaan met me.
Is het jammer? Ja, ik heb het erg naar mijn zin en zag me die laatste paar jaar wel volmaken, voornamelijk omdat het werk is wat ik gezien mijn rugconditie kan blijven doen. Sterker nog, toen ik een tijd terug door mijn rug was gegaan en nauwelijks kon bewegen kon ik het zittende werk gewoon continueren. Is het erg? Nee, het is maar werk, en ik ben geen hersenchirurg wiens werk een levensvervulling is.
Het heeft, zo werd mij medegedeeld, met verschillende factoren te maken als dalende omzetten en veranderingen in productaanbod, maar de olifant in de kamer werd niet genoemd: het spook van D.. D. is een medewerker die niet zo heel goed functioneerde maar desondanks tóch tot ieders stomme verbazing een vast contract kreeg en toen opeens in de ziektewet schoot, nu zo'n tien maanden geleden, en vervolgens als een spook in de nacht is verdwenen, geen contact meer mee te krijgen door niemand. Die ondoordachte beslissing is in het gezicht van de eigenaar ontploft en maakt hem, zo vermoed ik, huiverig om vaste contracten aan te bieden. Daarbuiten is er een visie van korte termijn denken en worden er beslissingen genomen waar men, als er wat verder zou worden gekeken, beter niet voor kan kiezen.
Maar hoe dan ook, het is water onder de brug, en ik ben er verder oké onder, hoor. Er komen steeds klanten naar me toe met: 'Wat heb ik nou gehoord?!', niet van mij, maar collega's delen het nieuws betreffende mijn dienstverband blijkbaar met hen. Er zijn zelfs cliënten die actie wilden gaan voeren, maar ik heb gezegd dat dat echt niet hoeft. Wel lief natuurlijk. Ook is er een collega die er niet van geslapen heeft, maar ik heb haar verteld dat ik zelf prima slaap.
Waar ik intens vrolijk van word is dat ik als 60 jarige met een rugconditie weer naar het UWV mag. Na 44 werkjaren is het toch nog van belang dat ik voor die laatste paar jaar me enthousiast en vol vuur op het glibberige pad van de sollicitaties ga begeven. Het is trouwens wel de eerste keer in mijn al lange leven dat ik wórdt ontslagen, dat had ik nog niet meegemaakt, ik ben zelf steeds degene geweest die is weggegaan. Het faillissement van V&D is van een andere orde, het hele bedrijf hield op te bestaan. Ik hou u op de hoogte, en hoe lief bedoeld ook, ik hoef geen tips en trucs. Ik heb al eerder met dit bijltje gehakt en alles komt uiteindelijk altijd weer goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten