Nou ja, geluk, geluk, het is een voorval uit mijn jeugd waarbij het slechter had kunnen aflopen. Dus meer geluk in een andere betekenis. Ik was een jaar of negen en wij hadden in die dagen opschenkkoffie. Een koffiepot met filter op het fornuis waarbij je in een fluitketel water kookte en dat handmatig in de filter gevuld met gemalen koffie goot. Die koffie maalde je zelf in, bij ons, een elektrische koffiemolen.
Het was op een avond dat mijn moeder wat ziekig op de bank lag en mijn vader bezig was met iets. Ik wilde hen verrassen door koffie te gaan zetten. Ik geloof dat ik dat wel eens eerder had gedaan toen, maar nog niet heel vaak. Ik had koffiebonen in de molen gedaan en ging aan het malen. Ik had 'm in mijn handen en zette 'm aan maar t ding viel en ik wilde 'm tegen houden, maar het deksel vloog eraf en mijn hand kwam in het maal gedeelte terecht, terwijl de molen door maalde. Dat is vrij scherp kan ik u uit eerste hand meedelen. Op het tumult kwam mijn vader af, bloed all over the place. Hij zette me met mijn gewonde hand onder de kraan en ik zag dat mijn wijs- en middelvinger van mijn rechterhand gaten vertoonden, ik zag bij één van die vingers het bot. Ik werd licht in m'n hoofd en ben op de grond gaan zitten.
Mijn vader, nuchter als altijd, heeft twee pleisters om die vingers gedaan. Mijn moeder, nooit goed in crisissituaties, werd boos omdat ik me helemaal niet met koffiezetten moest bemoeien. Ze zag het bloed onder de pleisters vandaan sijpelen en zei tegen mijn vader: "Je moet met hem naar de eerste hulp". Wij naar het Leyenburg ziekenhuis op de Leyweg, een kwartiertje lopen. Ik kan me nog herinneren dat er verschillende dokters kwamen kijken of het wel of niet gehecht zou moeten worden, maar de uiteindelijke conclusie was dat ik nog zo jong was dat het vanzelf wel zou helen. Ik kreeg wel dik verband erom en moest om de zoveel tijd terugkomen voor controle. Het verband heeft er best lang om gezeten, steeds bij controle ververst. En op school kon ik niet schrijven, maar een krijtje vasthouden kon wel, zodat ik op het bord opdrachten mocht maken.
Twee littekens op die vingers zullen mij tot aan mijn verscheiden blijven herinneren aan die onfortuinlijke avond.
 |
| Zo zag die elektrische koffiemolen er uit. |
 |
| Koffiepot met filter. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten