2024

Wereldwijd was afgelopen jaar een afschuwelijk jaar, oorlogen, geweld, de opmars van extreem rechts met als tragisch dieptepunt de herverkiezing van Donald Trump en zijn man Elon Musk als president en zijn poppenspeler van de Verenigde Staten. De oorlog in Oekraïne is nog steeds gaande. Ook de genocide van de Israëlische regering op de bevolking van Gaza wat zich voor de ogen van heel de wereld afspeelt kan geen weldenkend mens met droge ogen gadeslaan, al word je dan als 'woke', 'antisemitisch' en 'deuger' bestempeld door de niet weldenkenden. 

Er zijn hier (nog) geen bommen gevallen en er rijden (nog) geen tanks door de straten, maar de Derde Wereldoorlog is natuurlijk al lang begonnen. Ik ben me er zeer bewust van dat we in Nederland (nog) van geluk mogen spreken dat we hier wonen. Desondanks de totaal incapabele regering die we hebben die uit louter nitwits bestaat en in de tijd dat ze bezig zijn enkel rollebollend over straat gaan met malkander en nog niets voor elkaar hebben gekregen omdat alles wat ze voorstellen en willen niet kan en er tegen beter weten in toch in blijven volharden. De kerst hebben ze nauwelijks, maar nog nét, gehaald, ik vermoed dat het in het aankomende jaar wel zal ontploffen en dat Femke Halsema in het bijzonder en links in het algemeen er de schuld van zal krijgen. 

Voor mij persoonlijk was 2024 een prima jaar. Ik heb leuke dingen gedaan met vrienden, ben voor mijn doen hysterisch veel op reis geweest, Malaga, Zierikzee, Luxemburg en Essen. Allemaal even fantastisch, maar voor aankomend jaar heb ik besloten qua reizen een pas op de plaats te maken. Even niet. Niet onvermeld mag blijven de levensveranderende gebeurtenis in mijn huis; de komst van de paxkasten. Lieve vrienden Rick en Chris hebben ze om mijnentwil in elkaar gezet. Ik ben er nog iedere dag enorm blij mee. In de slipstream daarvan is de logeerkamer enigszins aangepast en heb ik ook de muziek- en filmbibliotheek van nieuwe kasten voorzien alsook een nieuw kastje in de badkamer geplaatst. Een huiselijke verandering komt nooit alleen. 

Ook heb ik dit jaar fijn gewerkt bij mijn, nog voor drie werkdagen, huidige werkgever. Zoals eerder vermeld heeft deze besloten om niet meer van mijn diensten gebruik te willen maken (lees: hij wil geen vast contract aanbieden). Vier januari is mijn laatste werkdag en dan neem ik, ook zoals reeds medegedeeld, in ieder geval een minisabbatical van een maand. Dat zal ongetwijfeld langer worden, maar dat zien we wel. Het voordeel van met de dood in je schoenen lopen qua leeftijd is dat je je niet meer zo druk maakt. 

Goede voornemens voor 2025 heb ik dan ook niet, ik ben natuurlijk wettelijk verplicht om te gaan solliciteren en dat zal ik ook gaan doen, maar echt niet vol enthousiasme en met passie om 'nieuwe uitdagingen aan te gaan'. Een uitdrukking waar ik immer een weinig van moet vomeren in m'n mond. Ik doe het gewoon omdat het maatschappelijk gewenst is, en wie weet komt er wat leuks van en wellicht ook helemaal niet. 

Het is mij gelijk, die laatste paar jaar dat ik nog op de arbeidsmarkt zou moeten meedraaien wil ik dat best, maar niet tegen elke prijs. Ik bedoel, ik ben van het aanprijzen van de literaire werken van Jean-Paul Sartre en de psychologische analyses van Dr. Wayne Dyer gegaan naar verkoop van plastic schoenen en synthetische kleding, voetveeg bij een tandartsenpraktijk en uiteindelijk kassamedewerker bij een supermarkt. Die lijn volgend zou ik nu in zo'n poepla hoepla autootje moeten gaan zitten om hondenkaka op te zuigen, dat ga ik niet doen natuurlijk, er zijn grenzen ook voor een bejaarde man met een rugconditie en beperkte mogelijkheden.

We gaan het zien. Ik wens u en de uwen een fijne Silvesteravond en een mooi, liefdevol en fantastisch 2025!