Gisteren uit mijn werk was ik in mijn hoofd even de dingen van de dag aan het verwerken toen ik een appje kreeg: 'Hoi buurman bent u thuis?' Het kwam van de buurvrouw naast me en ik antwoordde: 'Ja', maar ik hoopte dat het niet iets enerverends zou zijn, ik was net aan het eten en na de dag die ik had gehad stond mijn hoofd niet naar interactie. Maar de vraag was of ik in de gelegenheid was om bij haar op het raam te kloppen.
In deze spannende tijd kan dat maar één ding betekenen; pakjesavond. Dat wilde ik graag doen. Ze hebben twee kinderen in de Sint-leeftijd en een baby. Ik vroeg hoe laat het uitkwam, ze zou me appen. Gelijk een fantoom in de nacht ben ik uit huis geslopen en heb op het door haar aangeven ogenblik met wild geraas op het raam geklopt en getikt. Als de wiedeweerga weer terug in huis waar ik opgewonden kinderstemmetjes hoorde. Dat ontroerde me. Dít is waar het om gaat; klein geluk, de rest is eigenlijk alleen maar bijzaak.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten