Ederveenzaamheid

Samen met vriend Harry de voorstelling bezocht van Arjan Ederveen, "Ederveenzaamheid", een solovoorstelling samen met zijn hond Stuk. Wij zaten op de eerste rij en meteen bij aanvang bleek dat publieksparticipatie van de eerste rij gewenst was.
Arjan gaf ons allemaal een hand en legde uit dat er wat rollen te verdelen waren, een dame was vriendin Joke, een man was de psychiater, een man de technicus Flip en drie mensen (waaronder Harry) waren ambtenaren. Deze mensen kregen allemaal een sticker met hun tijdelijke naam er op.
Ik was blij dat ik niet hoefde mee te doen, maar het is niet voorbij voordat de dikke dame heeft gezongen.

Arjan speelde een echtpaar: Geurtje en Wouter, met mutsje op was ie Geurtje, met bril op was ie Wouter, géén verkledingen want dat kon er met die cultuurbezuinigingen niet meer af.
Een erg leuke voorstelling voor de pauze met veel improvisatie en interactie met het publiek vooral de mensen van rij één met hun rollen.

Ná de pauze moesten Wouter en Geurtje in relatietherapie, en dat kon Arjan onmogelijk alleen spelen zei ie, dus moesten er twee mensen even assisteren, hij kwam het toneel af en zei: "Deze twee kunnen dat wel" Harry en ik. De dikke dame ging dus zingen...

Hij nam ons bij de hand en daar stonden we dan, we moesten op twee stoeltjes zitten, de man die de psychiaterrol was toebedeeld kwam tussen ons in.
"Jullie hoeven niks te zeggen hoor" stelde Arjan ons gerust, "ik zeg de tekst en jullie mimen dat dan"

Hij stond achter me en Harry zag het aankomen, ik niet maar opeens had ik de muts van Geurtje op.
Een Muts Op Mijn Haar.
Zoiets staat gelijk aan de dood. Harry kreeg Wouters bril op en toen begon het:

"Geurtje ligt op de grond....." Op een gegeven moment stond Geurtje op en wierp haar handen in de lucht, iedereen die weet hoe Arjan een vrouwenstem doet, weet dat dat vrij hysterisch is, nou ja het was al met al een hilarische ervaring.

Ik beveel deze voorstelling ten zeerste aan, maar bedenk even of je op rij één wilt zitten ;-)

Het mutsje en de bril.