Dagdroom & Nachtegaal

De beelden en berichten van de oorlog in Oekraïne, het grijpt me erg aan, ik hou het niet droog als ik die ontredderde mensen zie. Er ligt ondanks het zonnige weer een grauwsluier over de dag. Daarnaast was het gisteren ook nog een drukke dag op het werk, dus ik was wel even klaar met alles toen ik naar huis liep, maar toen ik de brievenbus opende keken twee kleine oogjes me aan. De oogjes van mijn lieve Facebookvriend en vriend van de kinderen van ooit, Jan-Simon Minkema. 

Op het pakketje met het door mij zo bewonderde handschrift was een afzenderstickertje geplakt welke tevens een fotootje van Jan-Simon omvatte, en die oogjes waren het die me vanuit de brievenbus aankeken. In het pakketje, zorgvuldig en met precisie ingepakt, zat zijn nieuwe poëziebundel 'Dagdroom & Nachtegaal'. Iets van Jan-Simon ontvangen is een gebeurtenis, een moment. Over alles is heel nauwkeurig en met veel aandacht nagedacht. De mooie foto van Jan-Simon op de omslag van het boek, gemaakt door Arie Frickus, is dezelfde die is verwerkt in het afzenderstickertje. Daarnaast is er bij het boek een fotokaart ervan bijgevoegd met een welgemeende persoonlijke boodschap van hem. En de inkt waarmee de enveloppe, de fotokaart, de nummering en de signering van de eerste oplage van 300 exemplaren is geschreven is precies de kleur blauw van de omslag van het boek. Ik heb boek nummer 43, mijn huisnummer. Toeval? Bij Jan-Simon weet je dat nooit.

Het boek is mede mogelijk gemaakt door voorinschrijving. De namen van de mensen die dat hebben gedaan worden ook genoemd in het boek. Ik ben niet het 'rubbing shoulders with the stars'-type, maar er gaan dagen voorbij dat ik niet in een adem wordt genoemd met Ellemijn Veldhuizen van Santen, Lenny Kuhr, Hans Cornelissen en mijn vroegere baas van V&D om er maar een paar te noemen. Het boek bevat mooie gedichten en gedachten van Jan-Simon die de kunst verstaat om in enkele regels een heel (sfeer)beeld op te roepen. Het is niet een boek om in één keer uit te lezen, dan zou je het werk te kort doen. Een doos met bonbons eet je ook niet achter elkaar leeg. Want dat zijn het, bonbonnetjes, op elke bladzijde staat er weer een met elk een eigen smaak en beleving. Eén gedichtje en die gewoon op je in laten werken, er eens over na te denken, eens kijken welke gedachtes en gevoelens het bij je oproept. 

Het ontvangen van dit prachtige boek gaf kleur aan de mineurstemming die de dag van gisteren nu eenmaal had. Dank je wel lieve Jan-Simon, de wereld heeft dichters, schrijvers, zangers, muzikanten, schilders en acteurs nodig om even te kunnen ontsnappen aan de soms wel heel erg grimmige werkelijkheid.