Eunice

Als u dacht dat de getergde Moeder Natuur enkel maar een pandemie de wereld in gooit om haar ongenoegen kenbaar te maken, weet u sinds gisteren dat zij nog meer achter de hand heeft. Storm Eunice is niet ongemerkt voorbij gegaan, wil ik maar zeggen. En humor heeft ze ook, om de storm precies los te laten op de eerste avond van de verregaande versoepelingen met dat alles weer tot na middernacht open mag. Moeder en ik kunnen het wel met elkaar vinden heb ik het idee. Ik had deze dag eigenlijk een afspraak in Den Haag, maar donderdagavond werd ik gebeld en we zijn tot de conclusie gekomen dat het niet verstandig zou zijn te gaan reizen, vanwege de storm en ook omdat de treinen niet zouden gaan rijden vanaf een bepaald moment. We hebben de afspraak twee weken later opnieuw ingepland, gewoon logisch blijven nadenken blijft te allen tijden het beste.

Vanzelfsprekend ben ik binnen gebleven en heb geen stap buiten de deur gezet. Wonend in een hoekwoning in een met groen omgeven omgeving kan het erg tekeer gaan. Vooralsnog (terwijl ik dit schrijf stormt het nog hevig) valt het in mijn directe omgeving mee, alle bomen staan nog, de daken liggen er nog op. Via de nieuwsberichten hebben we de afschuwelijkste beelden voorbij zien komen en er zijn zelfs doden te betreuren door Eunice. Maar natuurlijk zijn er de wappies, zij die niet geloven in de kracht van een dodelijk virus hebben helemaal geen idee van de kracht van de natuur en vinden alle maatregelen die worden genomen om zo verstandig mogelijk met een storm van dit kaliber om te gaan humbug. Nou ja, nu ze niet meer hoeven te protesteren tegen de coronamaatregelen kunnen ze tegen de storm zijn of zoiets. Boos op de lucht, dat is een beetje hun dagbesteding. 

Ik heb alweer heel wat gekkigheid voorbij zien komen, zo is er op Twitter ene Annelies, iemand die er een bepaalde bevrediging in vindt om negatieve aandacht te krijgen op haar berichtjes. Dat is de hele pandemie al zo en nu vindt ze het onzin dat ze haar zoon (ze heeft zich voortgeplant) eerder van school moet halen 'omdat het wel eens heel hard kan gaan waaien' en vraagt zich af of dat vroeger ook zo was. Ik denk dat ze met een natte broek van opwinding alle reacties er op tot zich neemt. Het zal je moeder maar zijn.

U kreeg ook zo in de namiddag een NL-alert bericht op uw telefoon? Want ja, omwaaiende bomen en daken die losraken en tel daar het openbaar vervoer bij op dat vanwege de storm het niet verantwoord vindt om te gaan rijden en iedereen zal begrijpen dat het serieus is. Zo niet bezorgdienst Gorillas, die vindt dat hun bezorgers gewoon kunnen doorwerken. Nu is er een plekje in de hel gereserveerd voor mensen die überhaupt tijdens een zware storm zaken thuisbezorgd willen hebben, maar heel dicht bij het vuur mag dan de leiding van Gorillas plaatsnemen. Wat een klootzakken! 

Maar er is, naast de humor van het tijdstip van Moeder, toch nog meer scherts. Boomers die over vroeger gaan beginnen. Facebook- en Jeugdsentimentenvriend Bertus heeft dat gechargeerd heel goed verwoordt: 'Toen ik jong was, was het vaak windkracht 57. Ik ging gewoon op mijn driewieler naar de kleuterschool. 29 Kilometer verderop, op een heuvel, over een modderig zandpad. En ik was nooit te laat'. Net zoals met Moeder zou ik het met Bertus goed kunnen vinden vinden, vermoed ik zomaar. We kennen elkaar al 17 jaar via diverse social media kanalen, hebben elkaar één keer heel kort ontmoet, en willen dat best nog eens, maar wonen elk aan de andere kant van het land en dan moeten pandemieën en ander natuurgeweld natuurlijk niet de overhand gaan krijgen.