In Memoriam: Nel den Boer

Van de week bedacht ik me dat ik binnenkort weer eens op koffievisite wilde gaan bij mijn oud collega Nel den Boer. De laatste keer was afgelopen 2 april, waar ze na een gezellige dag afscheid nam met de woorden: 'Van de zomer kom je weer, hè, dan gaan we lekker in de tuin zitten.' Met mijn verjaardag vorige maand kreeg ik een appje van haar met felicitaties die ze beëindigde met 'Groetjes van de ouwe taart'.

Nel ten voeten uit.

Gisteren ging de telefoon en het was Nel, ze was me dus voor voor een afspraak. 'Hè Nel', zei ik, maar het was Nel niet, het was haar goede vriendin Corry die me vertelde dat Nel de dag ervoor was overleden aan een hartstilstand. Corry was er (gelukkig) bij en ze zaten aan tafel. Het bericht kwam als een schok. Nel was dan wel 89 jaar, maar nog zo vief en bij de tijd.

Het was vier jaar geleden dat ik in Den Haag was en ineens het gekke idee kreeg om bij Nel aan te bellen, we hadden elkaar ruim dertig jaar niet gezien. Het werd een leuke middag en deze bezoekjes maakte ik sindsdien een paar keer per jaar. Het was altijd reuze gezellig en we praatten honderduit.

In de jaren tachtig van de vorige eeuw werkte ik samen met haar op de boekenafdeling van V&D op de Leyweg in Den Haag, maar we waren meer dan collega's. Regelmatig gingen we dagjes uit met een groepje van het werk. Het was een mooie tijd en natuurlijk hadden we het daar ook over als we nu samen waren. 

Nou, zo werd een zonnige zomerse dag gisteren toch een ook een verdrietige dag. Nel was een fijn mens met veel humor en wat koester ik de momenten die ik de laatste jaren met haar heb doorgebracht. Rust zacht. lieve, lieve Nel.

Nel en ik op ons werk in de jaren tachtig.

Nel en ik bij mijn eerste spontane bezoek in 2021.