Old friends

Afgelopen weekend was een feest. Longtime (28 jaar) friend Robert kwam samen met zijn vriend naar Nederland om elkaar eindelijk weer eens te zien. De laatste keer was twee en een half jaar geleden, dus het was weer eens tijd. Hij is erg druk als professor gespecialiseerd in prostaatkanker met het reizen over de wereld om zijn kennis te delen vanuit Manchester waar hij woont en ook werkt. Maar een paar weken terug kreeg ik het bericht dat ze vrijdag 6 t/m zondag 8 juni zouden komen. Vrijdag zouden we gaan eten, maar het vliegverkeer gooide roet in het eten door vertraging, zodat we de plannen om hebben gebogen, omdat ze veel later pas aankwamen.

Zaterdag ontmoetten we elkaar om 9.00 uur voor ontbijt bij Harvest Café & Bakery aan de Glashaven. Ik kende het niet en er is ook niet heel veel keus omdat we in Nederland, jammer genoeg, ook niet zo'n buiten de deur ontbijtcultuur hebben. Het was geweldig leuk en lekker. Zeker om elkaar te zien en bij te praten. Robbie en ik hebben de bijzondere band dat als we elkaar lang niet hebben gezien, zoals nu twee en een half jaar, we vanaf moment één de draad weer oppakken alsof we vorige week nog bij elkaar zijn geweest. Het weer zat in eerste instantie niet zo mee, en hij zat met z'n heup waar ie erg last van heeft (daar wordt aan gewerkt), maar we hebben er een geweldig weekend van gemaakt. 

Zij hebben na het ontbijt paraplu's gescoord omdat ze die van henzelf in het hotel hadden laten liggen, ik had de mijne natuurlijk wel bij me.  Het Depot van Boijmans van Beuningen bezocht, het nieuwe museum Fenix, waar ik onlangs ben geweest, maar het is écht een museum om trots op te zijn en anderen mee kennis te laten maken. Ook even Delfshaven, maar vanwege het weer hebben we er enkel wat gedronken, met natúúrlijk bitterballen voor de buitenlandse gasten. In de namiddag zijn zij naar het hotel gegaan en ik naar huis om even te relaxen. 's Avonds zijn ze naar mij gekomen voor een drankje en gedineerd hebben we bij het geweldige Jofel aan de IJssel.

Zondag lunch bij Dudok voor Robert een nostalgische plek wat nagenoeg hetzelfde is gebleven als toen hij hier twee jaar heeft gewoond eind jaren negentig. We hebben besloten om, ook vanwege de heup, er een relaxte middag van te maken. Beetje door de stad gelopen, Bijenkorf, Kubuswoningen, Markthal, dat surfgedoe wat er sinds kort in de stad is. Ik voelde me een soort toerist in (semi) eigen stad. Het begon plots te hozen dus hebben we een wijntje gedronken in de bar van het nhow Hotel waar zij verbleven. Geweldig leuk om eens in een hotel in Rotterdam te komen, dat doe je niet zo snel. Mooi uitzicht over de Maas en de Erasmusbrug. In de namiddag was het tijd om weer afscheid te nemen, zij gingen richting Schiphol, nu wél met de trein, en ik richting huis. Het was een heerlijk weekend met elkaar en we hebben afgesproken er nu geen twee en een half jaar tussen een volgend samenzijn te laten zijn. Tenslotte worden we er ook niet jonger op. En de onsterfelijke Liza Minnelli zong het al:

Most friends fade

Or they don't make the grade

New ones are quickly made

And in a pinch

Sure, they'll do

But us, old friend

What's to discuss, old friend

Here's to us, who's like us

Damn few