De week in Brüggen

Jopie had, denk ik moe van het schrijven, de week die zij met alle bewoners van 'De Steenen Trappen' in Brüggen heeft doorgebracht niet uitgebreid beschreven, maar zoals ik in het laatste stukje van Jopie's verhaal al kenbaar maakte is mij een dagboekje van één van de zusters in handen gekomen waarin het verder gaat waar Jopie's verhaal stopte. We beginnen op die 31 januari 1945, de dag van de evacuatie, hoe deze zuster het heeft ervaren. Deze zuster rijdt met de kleinste kinderen in een bus.
Dit is deel 9 en een vervolg op Jopie's verhaal.

.....Halverwege kwamen wij de voetgangers van 'De Steenen Trappen' tegen (w.o. Jopie), met zwaar beladen sleden. Ondertussen reden wij door, het was gelukkig nogal rustig in de lucht. Wij bereikten Brüggen. Drie van onze zusters stonden op ons te wachten. De soldaten hadden goed voor ons gezorgd. De zusters met de drie afdelingen kleinen mochten in hetzelfde huis als de bisschop. In de namiddag arriveerden doodmoe de anderen, die de weg te voet hadden afgelegd. De groten uit Clara Fey moesten in de protestantse kerk en zuster Maria Lidwina met de twee afdelingen in een ander huis.

In de avond zijn zuster Clara Jacoba en ik nog even naar dat huis geweest. Onderweg kwamen we een oud vrouwtje tegen, die te voet was komen lopen daar ze haar twee dochters niet alleen wou laten. Zij was 75 jaar. Wij hebben haar nog even geholpen en naar het Rode Kruis gebracht. Op een hoek stond een moeder te huilen, daar zij haar 6 kinderen kwijt was. De soldaten wisten bijna geen raad om al die mensen onder te brengen. 's Avonds zijn zuster Clara Jacoba en ik terug gegaan. Het was pikdonker. Plots hoorden wij een paar koeien loeien. Wij konden echter niet zien van welke kant ze kwamen. Het regende dat het goot en zuster Clara Jacoba dorst door de koeien niet verder. Dus wij maar aan de kant staan in de vuile modder. Goddank zijn we nog thuis gekomen. Bedden om te slapen hebben we niet. Voor de kleintjes was wat stro gebracht, wij hopen morgen te kunnen vertrekken. Wij hebben 's nachts op een stoel gezeten.

1 Februari 1945. Eerste dag in Brüggen. Het is al bekend dat wij vandaag niet wegkomen. De kinderen zitten de hele dag voor het raam te kijken. Men ziet niets anders dan ellende. Swalmen en Maasniel trekken voorbij.

2 Februari 1945. Tamelijk rustig. De soldaten brengen iedere dag voor de kinderen pap. Morgen hopen wij te vertrekken.

3 Februari 1945. Weer teleurgesteld. Vandaag gaan er geen treinen meer. Als we hier nog maar vandaan kunnen komen.

5 Februari 1945. Nieuwe hoop, misschien komen er vandaag drie treinen binnen. Er zijn hier op het ogenblik 6000 vluchtelingen.

6 Februari 1945. Niets te bekennen van de treinen. Een tamelijk rustige nacht gehad. Vannacht op de treden van de trap geslapen, maar alles voor de redding van de zielen. Als de avond is gekomen gaan wij vroeg naar bed. Het was 10 uur toen de deur openging en Eerwaarde Moeder kwam zeggen dat er bericht gekomen was dat er een kans bestaat, dat ze ons tussen 12 en 5 komen halen. De kinderen nu wakker maken en ze een beetje opknappen. Alweer een statie van de kruisweg verder. De kinderen gaan weer slapen, de zusters zijn te opgewonden daar voor.

door een zuster van 'De Steenen Trappen'.

Dit zijn GEEN zusters van 'De Steenen Trappen', maar zo waren
de zusters anno 1945 gekleed.