Ik doe mijn eigen ding

Deze column zal ik vandaag voorlezen in het programma 'Uit De Kast' van radio Capelle, dit is ook de link waar de uitzending later op terug te luisteren is. Ook zal de column gepubliceerd worden op de website van 'Roze Golf' van RTV Oost.

“Ik doe mijn eigen ding” is de nieuwe vrolijke single van de Rotterdamse zanger Nigel Andrews. Het is zo’n gevleugelde uitspraak: “ik doe mijn eigen ding”, je hoort het mensen vaak zeggen die zich er graag op laten voorstaan dat enige vorm van zich conformeren hen vreemd is. Zij zijn vrije vogels, ze gaan en doen zoals het hen belieft. Mijn ervaring is dat hoe nadrukkelijker men het zegt, hoe minder het zo is. Zij die echt ‘hun eigen ding doen’, doen dat geruisloos. Het houdt namelijk niet in dat je het ding wat je dan doet met veel misbaar moet doen om aan iedereen te laten zien en merken dát je het doet.

Ieder mens wil natuurlijk leven op de wijze zoals het hem het beste lijkt, en het is ook een mooi streven dat te bereiken, maar ergens gaandeweg zul je, als je onderdeel wilt blijven uitmaken van de maatschappij, wat compromissen moeten sluiten. Zonder daarbij in de val van manipulatie te komen door anderen of zelf te manipuleren, omdat je als eigen-ding-doener als geen ander begrijpt dat anderen ook recht hebben om hun leven in te richten naar eigen idee.

En zo is het eigen ding doen in de huidige samenleving iets wat als het grootste goed wordt beschouwd, maar wat niet vanzelfsprekend is. Van kinds af aan zijn er al bepaalde verwachtingspatronen waar aan voldaan moet worden volgens ouders, leraren en anderen, en als je daarvan afwijkt krijg je opmerkingen als: ‘Stel je voor dat iedereen zich zo gedroeg als jij’, ‘Er klaagt toch niemand anders’ of ‘Waarom lijk je niet wat meer op je broers en zusjes’. Men gaat jou met anderen vergelijken om te bepalen hoe jij je leven moet leiden. Met manipuleren wordt al vroeg begonnen. Het is maar net hoe je daar mee leert omgaan. Zelf heb ik ontdekt dat na altijd lief en gehoorzaam ja en amen te hebben gezegd op een bepaald ogenblik het woordje ‘nee’ eens te bezigen. Het had niet minder dan een schokeffect op anderen. “Zei je nou nee?” werd er zelfs met ongeloof gereageerd. Ja, ik had ‘nee’ gezegd en het was een ontdekking dat het kon. Vanzelfsprekend kreeg ik veel tegenwerking, want men wilde helemaal niet dat ik veranderde. Daar was ik op voorbereid en liet ze morren. Langzamerhand werd het niet meer als een vanzelfsprekendheid aangenomen dat ik overal maar ja op zei of mee instemde.

Als je op een moment in je leven ontdekt dat je l, h, b of t bent, of tot één van die vele andere letters die aanduiden dat je nét even anders bent dan het gemiddelde Brinta-gezin, is het je eigen ding kunnen doen essentieel. Zeker omdat je tot een minderheidsgroepering behoort is het lang niet overal vanzelfsprekend en hangt het van vele factoren af, zoals bijvoorbeeld afkomst of geloof. Je eigen ding doen kan op vele manieren, met veel tamtam en gedoe anderen dwingen je te accepteren of rustig en onopvallend je leven lijden zoals jij dat verkiest ongeacht wat anderen ervan vinden, dat is dan weer hún ding, of iets er tussenin.

Of ik mijn eigen ding doe, is de vraag die op ieders lippen ligt. Volgens mij wel, maar niet op een manier die door roeien en ruiten gaat. Ik hecht er veel waarde aan om mijn eigen gang te kunnen gaan, en heb mijn leven zo ingericht dat het ook kan, maar ben, misschien wel mede daardoor, in gezelschap iemand die binnen het normale niet te veel golven maak en me neer kan leggen bij wat de meerderheid verkiest. Het is namelijk een groot misverstand dat als je doorgaans je eigen ding doet, je geen rekening wilt of kunt houden met anderen. Juist wel, zou ik zeggen.

Is er dan toch iets wat ik helemaal niet zie zitten, dan treed ik net zo makkelijk terug om anderen hun plezier te gunnen. Zo is er een plan in de vriendengroep om ooit eens zo’n escape room te bezoeken. Daar ga ik met een lichte vorm van claustrofobie geen lol aan beleven, en zij, als ik erbij ben, daardoor ook niet. Wat natuurlijk niet in de weg staat dat zij daar wel een hele leuke middag, dag of week gaan beleven. Ik heb geen idee hoe lang je er in moet blijven.

Er is een mooi gezegde dat luidt: ‘Blaas je eigen deuntje, maar probeer niet jouw maat aan de hele wereld op te dringen’. Ik vind dat meer dan waar. Daarom is het lied "Make Your Own Kind Of Music" van de legendarische Mama Cass Elliot mijn levensmotto omdat ik mezelf en mijn levensvisie er zo in herken:

“Make your own kind of music, 

sing your own special song. 

Even if nobody else sings along”.

Mama Cass Elliot