Zegels en anthuriums

Ik had een tante, geen familie, maar in mijn jeugd waren alle volwassenen tantes en ooms, die op verjaardagen als ze niet kon komen opbelde, want zo had ze berekend, dat was voordeliger dan een kaart sturen. Deze vrouw bestierde het huishouden met de hand op de knip, kocht groenten en vlees als het in de aanbieding was en vroor dat in. Bovendien had ze ook een eetschema. Op maandag altijd sperzieboontjes, op dinsdag sla, op woensdag bloemkool, etc. Áls ze dan op verjaardag kwam bracht ze voor mijn moeder strijk en zet anthuriums mee, er zijn meer dan 600 soorten, maar het waren die per drie werden verkocht in een plasticje verpakt. Die bloem-bladeren leken zelf ook van plastic. Mijn moeder kon bij wijze van spreken een vaasje al klaarzetten als deze tante kwam.

Ik moest aan haar denken toen ik vernam dat PostNL de tarieven voor het basispakket aan postdiensten volgend jaar met maar liefst 14,2 procent verhogen. Het komt omdat het aantal brieven en kaarten wat wordt verstuurd terugloopt. En hoe minder er verstuurd wordt, hoe hoger de tarieven worden. Zo wordt met niet zoveel woorden duidelijk gemaakt dat we het aan onszelf te danken hebben. O zo!

In 2012 betaalden we nog € 0.50 voor een postzegel, nu is dat al € 0.83 en zal met de aanstaande verhoging dus € 0.94 (in écht geld ƒ 2,07) worden, bijna het dubbele van 2012. Daarnaast verdwijnen er ook steeds meer brievenbussen. Die bij mij in de straat blijft, want gesitueerd naast een verzorgingsflat. Ik stuur best nog wel (verjaardags)kaarten, gewoon omdat het leuk is om te versturen en ook om te ontvangen. Maar ik ben bang dat ik nog mee zal maken dat er van fysieke post helemaal geen sprake meer zal zijn. Tante was haar tijd dus ver vooruit.