60 jaar Ria Valk

Ria Valk, is zeker voor mensen van mijn generatie een, wat ze in Amerika zo mooi kunnen zeggen, 'household name'. Ik kan me niet anders heugen dan dat ze er altijd was, en dat klopt ook want ze is al zestig jaar bezig in onze vaderlandse showbizz. Toen in 1959 het woord genderneutraliteit nog totaal geen betekenis had, pionierde Ria. Als enig meisje tussen honderdvijftig jongens deed ze mee aan de Nederlandse Elvis Presley verkiezing. De jury en het publiek waren sceptisch, maar haar vertolking van 'Tutti Frutti' maakte dat Ria, gekleed met cowboyhoed en -laarzen als tweede eindigde.

Er kwamen twee singles en de derde, "Hou Je Echt Nog Van Mij Rocking Billy, oorspronkelijk een Zweeds walsje, maar voor Ria naar een rock & roll melodie hertaald, werd een grote hit. De rest is geschiedenis. Ria's carrière als hitzangeres kan worden onderverdeeld in drie stukken: tot ongeveer 1965 rockliedjes en/of voor het grootste gedeelte cowboy liedjes, tot begin jaren zeventig tienersterliedjes met zo hier en daar een wat carnavaleske toon, om naadloos over te gaan tot ieder jaar een carnavalshit tot eind jaren zeventig waarna het scoren van grote hits stopt.

Haar makke was dat ze voor altijd en eeuwig werd gekoppeld aan 'worstjes op m'n borstjes', en 'Le-le-le-Leo', terwijl ze zoveel meer kon, wilde en ook deed. Als je in haar omvangrijke oeuvre duikt merk je dat naast de carnavals-, cowboy- en tienerhits ze zoveel meer heeft gedaan. Ze was de eerste leading lady in de André van Duin revue, maakte theaterprogramma's o.a. met Wim Hogenkamp, kreeg eigen televisieshows en speelde de rol van Annie Kalkman in de zeer succesvolle tv-serie "Zeg 'ns Aaa". Maar er zat, naar eigen zeggen en ook volgens de opinie van anderen, zoveel meer in dan dat er in die zestig jaar is uitgekomen. Ze zong Franse chansons, jodelliedjes, luisterliedjes, Duits- en Engelstalig. Ze had nog wel meer willen acteren, meer in het theater willen staan, maar haar image van 'met Valk is het altijd lachuh!' stond het vaak in de weg.

En nu is er een boek '60 Jaar Ria Valk' geschreven door Marc Didden, die haar in de jaren tachtig pas ontdekte, ver na haar hitnoteringen, en zich in haar is gaan verdiepen. In het boek verteld hij op chronologische wijze Ria's levensloop en heeft geput uit een enorme lijst van artikelen, interviews en recensies. Naast haar carrière wordt ook Ria's privéleven belicht, en daar komt uit naar voren dat zij ook maar 'heel gewoon een vrouw' is (naar één van haar favoriete liedjes), gewoon een mens die heel wat klappen heeft gekregen, maar van wie wel weer werd verwacht dat waar ze ook kwam de mensen op de tafels moest krijgen en een feestje moest bouwen. En dat is niet makkelijk als je met een pistool bent bedreigd, je man is overleden of je dochter ernstig ziek is en het misschien niet zal halen.

Een aantal verhalen kende ik wel, maar sommige waren nieuw voor mij, zoals haar botsing met de jaloerse Rika Jansen, haar theatershows en het voornoemde incident waar ze is bedreigd. In het boek zijn in de hoofdstukken ook hier en daar songteksten opgenomen, dat vind ik persoonlijk niet fijn lezen. Het lezen van liedteksten doe je op een andere manier dan een verhaal of biografie. Ik zou ervoor gekozen hebben om, als je dat al wilt toevoegen, het aan het eind van het verhaal te doen. Wat wel geweldig leuk is, is dat Ria's omvangrijke discografie is opgenomen in het boek. Zo merk ik dat ik nog lang niet alles heb, maar dat wist ik ook wel. Van 60 jaar Ria Valk zou gerust een mooi cd-boxje uit mogen komen met haar gehele oeuvre, want als je het zo bij elkaar ziet is het best divers wat ze door de jaren heen heeft opgenomen. En ja, daar kom ik weer met mijn stokpaardje, ook Ria's werk behoort tot ons culturele erfgoed. Ria treedt trouwens nog steeds met veel plezier op.