zondag 24 februari 2019

Lef

Karin Bloemen zong afgelopen dinsdag in de voorstelling "Souvenirs" die ik bezocht, het nummer "Lef" uit 2005. Een tekst waar ik me zo in kan vinden en die zo raak is. Vooral om gaandeweg je leven te ontdekken dat wat jij over jezelf en je keuzes vindt zoveel belangrijker is dan wat anderen vinden die hun visie als maatgevend voor iedereen, en dus ook voor jou, zien.


Lef 

Hij was jong en slim en had verstand van zaken
oogstte bijval op de beurs en in de kroeg
Iedereen wist: 'Deze jongen gaat het maken'
Het beste was voor hem niet goed genoeg


Maar steeds vaker werd ie bang en zwetend waker
het gebral van vrienden ging hem tegen staan
Op een mooie lente dag
nam hij opgewekt ontslag
kocht een zeilboot om de wereld rond te gaan


Iedere dag heb je opnieuw de keus:
ren je door of gooi je rigoureus
je bestaan overhoop
weg de onzin, het gejaag en het gedoe
Heb je het lef dan is het nooit te laat
om te beseffen dat het zo niet gaat
reik niet naar de hemel, maar haal ‘m naar je toe


Van haar ouders moest ze zeker gaan studeren
toen ze arts was dacht ze: ik word zangeres
ze schreef haar eigen lied
een grote hit, dat werd het niet
maar voor haar was het een ongekend succes


Iedere dag heb je opnieuw de keus:
ren je door of gooi je rigoureus
je bestaan overhoop
weg de onzin, het gejaag en het gedoe
heb je het lef dan is het nooit te laat
om te beseffen dat het zo niet gaat
reik niet naar de hemel, maar haal ‘m naar je toe


In ons hoofd klinken de stemmen nog van vroeger:
'Geef niet op, je kan het wel als je je best maar doet'
Dan maar doodsbang om te falen
maar die top die zal je halen
tot je niet meer weet waar je het zoeken moet


Iedere dag heb je opnieuw de keus:
ren je door of gooi je rigoureus
je bestaan overhoop
weg de onzin, het gejaag en het gedoe
heb je het lef dan is het nooit te laat
om te beseffen dat het zo niet gaat
reik niet naar de hemel, maar haal ‘m naar je toe


Waarom zou je altijd op je tenen lopen ?
dat houdt niemand vol, geloof dat maar van mij
Bal je vuisten niet, maar hou je handen open
kijk in plaats van steeds omhoog een keer opzij

© Jurrian van Dongen, Marnix Busstra, Karin Bloemen




Geen opmerkingen:

Een reactie posten