Makkers staak!

Ik spreek niets dan de waarheid als ik zeg: 'Het zal mijn tijd wel uitdienen' betreffende de klimaatverandering. Mijn leven zit er voor het grootste gedeelte op en dat laatste stuk maakt weinig mij de pis nog lauw. Dat neemt niet weg dat je geen Einstein hoeft te zijn om te zien dat het niet goed gaat met de wereld, en dat niet ik, maar de generaties na mij daar ernstig hinder van zullen ondervinden. Ik neem, naast dat ik ogen in mijn hoofd heb en niet uit de poppenkast ben gevallen, de berichten van wetenschappers serieus en als mensen als Donald Trump en rechts Nederland het over een 'klimaatindustrie' hebben, weet ik dat het misschien wel harder gaat dan we denken.

Als ik het tijdige met het eeuwige verwissel is het klaar. Ik laat geen kinderen achter, zelfs geen voetafdruk. Ik heb geen steen verlegd in de rivier. Dus zou het voor mij plausibel zijn om te denken: 'Na mij de zondvloed.' Maar zo denk ik niet. In mijn eigen kleine bestaan probeer ik zoveel mogelijk milieubewust te zijn, voor hen die na mij komen. Ik blijf me verwonderen over mensen die één of zelfs meerdere kinderen bij elkaar hebben gecopuleerd, die zich op hun beurt ook weer hebben vermenigvuldigd, zij die ongeveer mijn leeftijd zijn of ouder, die dus ook niet zo lang meer hebben, maar die, misschien wel mede daardoor, werkelijk niets doen om de wereld voor hun nazaten proberen te behoeden voor de nakende catastrofe. Die zich enkel druk maken over 'hoeveel het allemaal wel niet zal gaan kosten' om de klimaatdoelen te halen, en helemaal niet bezig zijn hoe de wereld voor de vruchten van hun schoot en hun jong er uit zal gaan zien. Ze vergeten dat hun laatste hemd ook geen zakken heeft.

Psychologisch is het wel te verklaren, als iets te groot is om te bevatten, zoals de klimaatverandering voor velen is, is ontkenning ervan een manier om er mee om te gaan. Als er dan grote groepen mensen de realiteit wél onder ogen durven zien, en in actie komen, zoals, bijvoorbeeld, scholieren nu over de hele wereld doen, dan voelt dat voor de ontkenners als een fundamentele dreiging voor hun gevoel van veiligheid. En dan is de enig mogelijke reactie om die groepen maar aan te vallen, dat ze geen idee hebben en geïndoctrineerd zijn, omdat alles beter is dan onder ogen te zien dat wij, en vooral zij, worden bedreigd in het voortbestaan en daar moeten naar gaan handelen.

Het spreekt voor zich dat ik de scholieren die aanstaande donderdag gaan staken voor een leefbaar klimaat van harte ondersteun. Het is hún toekomst, zij zullen de gevolgen ervan mee gaan maken als er nu, om twee minuten voor twaalf niets aan gedaan wordt. Al die mensen die met één been in het graf staan en daar negatief commentaar op hebben, heb daar vooral heel gezond gewoon schijt aan, geef ze de vinger, jullie hebben het recht om te eisen dat de politiek hierin stappen zet en maatregelen neemt. Makkers staak!