De dag waarvan je wist...

Ik heb het u wel eens eerder toevertrouwd, tegen alle verwachtingen in vind ik het ouder worden eerder een zegen dan een kruis, en ik dacht als jongmens echt dat ik het gillend, trappend en schreeuwend tegemoet zou treden. Hoe goed kent een mens zichzelf eigenlijk? Ik ken wel mannen van mijn leeftijd die al kalend en bierbuikend hevig ontkennen dat ze middelbaar zijn, vaak vrij luid ook, om vooral zichzelf te overtuigen, anderen houden ze heus niet voor de mal met het zichzelf overschreeuwen. Zouden zij als jongmens misschien gedacht hebben dat ze heel soepeltjes het ouder worden zouden aanvaarden? Een mens blijft een raar wezen.

Zo tegen mijn verjaardag vorige week, werd ik middels een aan mij persoonlijk gerichte brief van Vierstroom aan mijn naderende sterfelijkheid herinnerd. Ik kende de Vierstroom omdat mijn moeder daarmee te maken had, en mijn eerste gedachte was toen ik de enveloppe zag: zou er nu twee jaar na het overlijden van mama nog iets te vereffenen zijn? Maar neen, Vierstroom is denk ik bekend met het feit dat ik met schreden, en zij vermoeden waarschijnlijk met rasse, de leeftijd nader waarop lichaamsfuncties zullen gaan uitvallen.

In de brief werd ik met naam aangesproken en word ik op het volgende geattendeerd:
'Zelfstandigheid is voor veel mensen een groot goed. Vierstroom biedt support om zelfstandig te blijven. U kunt immers veel zelf en met de juiste informatie en ondersteuning nóg meer.' 
Vervolgens volgt er een hele uiteenzetting over thuiszorg, hulp in de huishouding, verpleegtehuizen, maar vooral hun hulp bij het zelfstandig blijven. Als ik lid word kan ik een beroep op hen doen bij praktische vragen over het aanpassen van de woning of het afsluiten van een levenstestament. Ook bieden ze hulp in situaties waarin ik 'het zelf even niet meer weet', bijvoorbeeld bij een plotselinge opname in het ziekenhuis. En ze jubelen nog even door over gratis krukken die ik bij Vierstroom Thuiszorgwinkels kan lenen en 10% korting op de andere producten aldaar. Ze komen in deze brief met een tijdelijk aanbod dat ik lid kan worden tot 1 januari 2021 voor slechts €10,-.

Vooropgesteld moet ik zeggen dat het mooi is dat zulks bestaat, en ik zal er in de toekomst misschien dankbaar gebruik van gaan maken, maar, *klopt af op ongeverfd hout, op dit moment functioneert alles nog naar behoren, ik werk, sport, fiets en loop. Ik kan het huishouden en de boodschapjes nog steeds aan, en ik geniet van het feit, wat ik eerder al eens heb gezegd, dat ik als middelbaar mens steeds minder moet en hoef en ik voel me daar zeer senang bij. De dagen van de ratrace om 'erbij te horen' zijn gelukkig voorbij. Een kopje koffie met iets lekkers erbij en wat leuks op de tv en ik ben al intens gelukkig. Het is niet een kinderhand, zeker niet die van Het Gewenste Kind van nu, die gauw gevuld is, maar die van een tevreden middelbare man.