The week after

Het is nu meer dan een week geleden dat Duncan Laurence voor Nederland, na vierenveertig jaar, het Eurovisie Songfestival won. De eerste pavlovreactie had ik al voorspeld, drie, twee, één, 'Het kost wel heel veel geld om zo'n festival te organiseren'. Uh ja, maar ik meen me te herinneren dat ons land zich ooit had opgegeven om EK, WK of beiden en de Olympische Spelen te organiseren. Ik hoorde toen niet heel veel over geld. Mark Rutte heeft meteen al medegedeeld dat er geen extra belastinggeld naartoe zal gaan. Niemand had erom gevraagd, maar hij dacht waarschijnlijk ik zeg het maar vast. Hoe dan ook, de laatste keer dat we het hebben georganiseerd was in 1980, toen Israël, die het eigenlijk zou doen, zich terugtrok omdat het op een nationale rouwdag aldaar viel. Veertig jaar geleden dus, denk eens aan Ierland die het festival in de jaren negentig in vijf jaar tijd vanwege winst vier keer heeft moeten organiseren.

Vervolgens buitelde iedereen over elkaar heen wáár in Nederland het dan gehouden zou moeten gaan worden. Verhitte discussies op de diverse internetfora, terwijl ik denk: who cares? Nederland is zo klein, al zou het ergens in Limburg gehouden worden en je wilt het festival live bijwonen, dan ben je daar binnen drie uur. Maar goed, steden willen natuurlijk met de eer gaan strijken, naast de meest voor de hand liggende grote steden in het westen van het land, hebben ook o.a. Maastricht, Zwolle en Breda zich in de strijd geworpen. De laatste twee keer dat Nederland het organiseerde, in 1976 en 1980, werd het festival gehouden in het Congresgebouw in Den Haag. Dat was nog in de tijd van publiek in avondkleding die op stoelen in de zaal zaten en beleefd applaudisseerden voor het gebodene. Dat is niet meer van deze tijd.

Het festival anno nu is met staand publiek met veel gejoel en vlaggezwaai. Let wel, niet iedere vlag mag worden getoond. Het van de trap strompelende oudje Madonna liet in de pauze act een vlag van Palestina zien op de rug van één van haar dansers, en de IJslandse groep Hatari wuifde na de puntentelling ook met een Palestijns sjaalvlaggetje, wat hen op een fluitconcert en slechte plaatsen van elkaar gescheiden in het vliegtuig terug naar huis kwam te staan, als hadden zij een vlag met de swastika getoond. 'Haat zal zegevieren' zongen ze in hun voorspellende bijdrage, waarvan akte door El Al. We zingen dan wel over liefde, verdraagzaamheid en vrede, en het thema was "Dare to dream", maar het moet niet te dol worden dat ook echt in de praktijk te brengen. Ach, Madonna streek een miljoen dollar op voor haar zwanenzang en Hatari behaalde een mooie tiende plaats en hebben hun artistieke krachten gebundeld met de Palestijnse artiest Bashar Murad voor hun nieuwe single Klefi/Samed, dit is pas een grensoverschrijdend voorbeeld van samenwerking.

Tevens duwden verschillende Bekende Nederlanders elkaar bijna omver om zichzelf aan te melden voor de presentatie van het Eurovisie Songfestival 2020. Wendy van Dijk, Gerard Joling, en jawel ook Jan Smit vinden dat zij daar uitermate geschikt voor zijn. Nu wordt het festival uitgezonden door AVRO/TROS, en dan krijg je Jan Smit er sowieso bij. Het is nu eenmaal de staatsomroep van Volendam, dus alles wat daar zingt krijgt bij die omroep een podium. Als je het van de positieve kant bekijkt, Jan die presenteert kan niet ook nog eens in het commentaarhok zitten, dat is een zegen voor iedereen. Cornald Maas kan dat gerust, net als vroeger, gewoon alleen doen, al ben ik bang dat het TROS-vignet Daniël Dekker er dan bijkomt.

De eerste naam die bij mij opkwam was die van Tim Douwsma, het Friese oogsnoepje heeft in 2014 de punten voor Nederland doorgegeven, en die paar minuten hebben er in geresulteerd dat half Europa met een natte broek op de bank lag, en hij 'trending topic' werd. Daarnaast moet er natuurlijk iemand zijn die met enige ironie de zaken beziet, want zo serieus moet je dat hele Eurovisie Songfestival nou ook weer niet nemen. Iemand moet heel geïnteresseerd aan zo'n vals zingende zangeres uit Griekenland kunnen vragen; 'Goed optreden! Hoe vond je het zelf gaan?' En dat kan er natuurlijk maar één zijn: Chantal Janzen. Maar goed we gaan het zien, ik ben toch bang dat Jan gepromoveerd wordt van het commentatorenhokje naar het podium. Gelukkig zijn er de introductiefilmpjes.

Tim Douwsma.

Chantal Janzen.