Dagboekfragmenten

U weet vast nog wel dat ik enige tijd geleden mijn dagboeken uit mijn jeugd tevoorschijn heb gehaald. Ik heb er wat in gelezen en het toen weer gelaten. Maar vorige week ben ik verder gaan lezen. Ik ben nu in de periode dat ik 19 jaar werd. Er gebeurde toen veel, de eerste amourettes vonden plaats en God, wat was ik naïef, maar nooit zo dat er echte onwelgevalligheden hebben plaatsgevonden, wat, als ik het zo teruglees, best wel opmerkelijk is. Maar niet alleen Mieke en die dikke zanger wiens naam mij ontschoten is en ik heb ook geen zin om het op te zoeken hebben een engelbewaarder. Ik had gelukkig een gezonde dosis tegenwoordigheid van geest om op tijd in te zien wanneer ik beter weg kon gaan, iets het beste kon ontwijken of niet moest ingaan op uitnodigingen. Het was allemaal nogal overweldigend voor mij, het uitgaan, nieuwe mensen leren kennen, in de volle aandacht staan (want jong en nieuw), zodat ik na een tijdje me weer terugtrok uit het hele gebeuren om pas na een jaar of twee, toen ik inmiddels in mijn eerste eigen flatje woonde weer voorzichtig hernieuwde stappen te zetten in het uitgaansleven in voornamelijk Den Haag, waar ik in augustus 1987 mijn eerste verloofde tegenkwam. 'I Wanna Dance With Somebody' van Whitney Houston is daar de soundtrack van.

Verder komen er gebeurtenissen naar voren waarbij een laatje wordt opengetrokken en ik het allemaal weer voor me zie, maar ook dingen waarvan ik echt niet weet hoe en wat. Zo staat er tot twee keer toe te lezen: 'Ik ben gisteravond niet naar fotografie gegaan'. Fotografie? Ik? Maar na lang prakkiseren denk ik dat het lessen waren van het agency waarbij ik toen ingeschreven stond als dressman, ik had het diploma daarvoor gehaald en ik vermoed dat het werd uitgebreid naar fotomodelwerk. Dat heb ik echter nooit gedaan. Ik heb wat modeshows gelopen, maar ben er verder niet mee doorgegaan. Destijds was ik er wel mee bezig, ik heb, zoals u weet, zelfs nog gesolliciteerd om in een boyband te komen, maar het was een zegen in een vermomming dat dat nooit gebeurd is. Ik denk dat ik als een soort Patty Brard gewoon op een gegeven moment was verdwenen als de druk te hoog zou zijn geworden. Dat weet ik nu, maar als adolescent heb je natuurlijk een heel ander perspectief hoe je tegen dingen aankijkt en ken je jezelf nog niet zo goed.

Ook het hele gebeuren om niet in militaire dienst te hoeven speelde zich toen af. Ik was goedgekeurd, maar ik ben daar toch absoluut geen type voor, u ziet dat schattige kind hieronder toch niet in de modder onder prikkeldraad door kruipen of op bivak gaan bij -15°, die winters had je toen nog. Dus had ik een bezwaarschrift ingediend en moest voor een commissie verschijnen en zelfs een onderhoud hebben met een psychiater, want niet willen leren om mensen te doden, dat scheen in die tijd bijzonder te zijn. Uiteindelijk werd ingezien dat het voor zowel de veiligheid van de Nederlandse staat in het algemeen als voor mij in het bijzonder beter was om er vanaf te zien.

Verder wilde ik geen 19 jaar worden, 'Blèh, ik wil voorlopig 18 blijven' staat er te lezen. Ik heb er hardop om moeten lachen toen ik het las. Ik heb vrij lang een dingetje gehad met leeftijd. Ik ben daarom ook twintig jaar lang 29 gebleven, tot ik in 2015 rond mijn verjaardag als 29 jarige naar Londen vertrok en als 50 jarige terugkwam. Het was genoeg geweest. Wat er naast voortschrijdend inzicht aan heeft bijgedragen is dat ik toen iemand kende die al in de vijftig was, maar zichzelf nog jong en dynamisch vond met alle tenenkrommende strapatsen van dien. Je komt altijd de juiste mensen tegen in je leven en sommigen houden je ongewild een spiegel voor. Zo wilde ik absoluut niet worden en nu heb ik mijn leeftijd van bijna 60 volledig omarmd. Ik zou er niet meer aan moeten denken om in deze tijd jong te zijn. Ik ben blij dat ik langzaam naar het einde manoeuvreer en steeds minder moet en hoef. Na mijn vijftigste heb ik gezegd: "Zo, dat was het dan, alles wat nu nog komt is extra". En dat vind ik nog steeds, sinds die tijd voel ik me meer senang dan ooit. 

18 going on 19, vier dagen voor mijn
19e verjaardag, een onbeschreven
blad.