Luxembourg au Concours Eurovision de la Chanson

Op de avond van de finale van het Eurovisie Songfestival vorig jaar werd iets medegedeeld wat een golf van vreugdevolle opwinding veroorzaakte onder de kijkers in Europa en ver daar buiten; Luxemburg keert na 31 jaar afwezigheid in 2024 weer terug op het Eurovisiepodium!

Bij het allereerste festival in 1956 was Luxemburg één van de zeven landen die er aan deelnam en dat hielden ze vol t/m 1993. Slechts één keer liet het land verstek gaan, in 1959, de inzending van 1958, Un Grand Amour' van Solange Berry werd gedeeld laatste (samen met Nederland) en dat stemde de Luxemburgers ontevreden zodat ze een jaartje oversloegen. Het land deed het vaak goed en behaalde vijf overwinningen, in 1961 met 'Nous Les Amoureux' van de chansonnier Jean-Claude Pascal, die niet te verlegen was om het twintig jaar later in 1981 op 53 jarige leeftijd nog eens te proberen maar toen elfde werd. In 1965 won de tienerster France Gall voor Luxemburg met 'Poupée De Cire Poupée De Son', het eerste popliedje wat het festival won. France heeft het liedje later in haar carrière echter nooit meer willen zingen. Vicky Leandros won in 1972 met het krachtige lied 'Après Toi', nadat ze in 1967 al een vierde plek behaalde met 'L'amour Est Bleu'. Het jaar erna, 1973, won Luxemburg weer met Anne-Marie David en haar met veel pathos gezongen 'Tu Te Reconnaîtras'. Precies tien jaar later in 1983 gaf Corinne Hermès Luxemburg de laatste overwinning met 'Si La Vie Est Cadeau'.

Luxemburg is een klein land en haalde hun deelnemers vaak uit het buitenland. Slechts negen keer had de deelnemende artiest de Luxemburgse nationaliteit. Ook zijn er twee keer Nederlanders uitgezonden om Luxemburg te vertegenwoordigen. In 1970 was dat Leon Kleerekoper die onder zijn artiestennaam David Alexandre Winter met een vet Nederlands accent 'Je Suis Tombé Du Ciel' zong. Het was de enige keer dat Luxemburg nul punten kreeg. In 1985 deed de actrice Annemieke Verdoorn mee in een zeskoppig internationaal gezelschap en had voor die gelegenheid haar tweede naam Margo gekozen, ze zongen het lied 'Children Kinder Enfants' naar een dertiende plaats. Annemieke zelf heeft het niet erg intens beleefd, vermoed ik, jaren later zei ze op nationale tv voor Zwitserland te zijn uitgekomen. 

Dan zijn er natuurlijk de grote namen die Luxemburg hebben vertegenwoordigd, naast de al eerder genoemde Vicky Leandros en France Gall waren daar nog de Griekse vedette Nana Mouskouri (1963), de Brits-Duitse hitzangeres Ireen Sheer (1974/1985), de Duitse schlagerzanger Jürgen Marcus (1976), de Spaanse popsensatie van dat moment Baccara (1978), de Amerikaans-Franse zangeres Jeanne Manson (1979), de Belgische punkzanger Plastic Bertrand (1987) en de later tot grote hoogte gestegen Belgische Lara Fabian (1988).

Vier keer organiseerde Luxemburg het festival, 1962, 1966, 1973 en 1984, na de overwinningen het jaar ervoor. Na in 1973 voor de tweede maal op rij gewonnen te hebben was er geen budget voor om het in 1974 nogmaals te organiseren. De Britse BBC wierp zich op en ABBA had dus in Luxemburg Eurovisiegeschiedenis kunnen schrijven maar het werd Brighton. 

Met wie Luxemburg dit jaar de strijd aangaat is nog niet bekend, er komt een voorronde met verschillende deelnemers en we gaan het zien wat daar uitkomt. De twee halve finales (waarvan er één is waaraan Luxemburg meedoet) zijn in het Zweedse Malmö op 7 en 9 mei en de finale is op 11 mei 2024. 

1965: France Gall.

1978: Baccara. Fun fact; de microfoons stonden verkeerdom klaar, die met het witte snoer was voor de in het wit geklede Maria, die met het zwarte snoer voor Mayte. 

1985: v.l.n.r. Chris Roberts, Ireen Sheer (ook 1974 voor Luxemburg en 1978 voor Duitsland), Franck Olivier, Margot (Annemieke Verdoorn), Malcolm Roberts en Diane Solomon.