Herinnert U zich deze nog? #242

 

VADER ABRAHAM, MIEKE, KERMISKLANTEN

& WEESPER MANNENKOOR

'HET LEGER VAN WERKELOZEN'

1976

Aantal weken: 5

Hoogste positie: 9

Mocht de video niet te zien zijn, klik hier.

De werkloosheid in Nederland was in de jaren 30 van de vorige eeuw het hoogste ooit, op het hoogtepunt zat 19,4 % van de beroepsbevolking zonder werk. In de jaren 80 was de werkloosheid ook erg hoog (10,2%), maar haalde het niet bij die van de jaren 30. Het was in de jaren 70 dat er ruimhartige voorzieningen waren voor werklozen, maar in de jaren 80 werd er omgeschakeld naar een activerend in plaats van een passief arbeidsmarktbeleid.

Vader Abraham, pseudoniem van Pierre Kartner, had er vaak een neus voor om maatschappelijke zaken te vertalen naar vrolijke liedjes. Zo had hij samen met Hendrik 'Boer' Koekoek van de Boerenpartij, een soort Caroline (Kèr'olai'n) van der Plas avant la lettre, een nummer één hit tijdens de oliecrisis in 1974 met 'Den Uyl Is In Den Olie'. Voor de jonge lezers, Joop den Uyl was de toenmalige Minister President. 

Om de 'verwennerij' van de werklozen in de jaren 70 uit te vergroten kwam hij samen met zijn protegé Mieke, het accordeon-duo de Kermisklanten en het voltallige Weesper Mannenkoor met het nummer 'Het Leger van Werkelozen'. Hierin bezingen ze op melodie van het aloude 'Lili Marleen' op grappige wijze hoe eigenlijk niemand meer werkt en liever in de kroeg zit. Het was natuurlijk ook bedoeld als carnavalshit. 

Als kind weet ik nog dat ik het een geweldig leuk liedje vond vanwege al die beroepen die werden genoemd en waarom ze nu niet meer werden uitgevoerd. Tevens herinner ik me de controverse die er kwam omdat men het ongepast vond om over werkloosheid een vrolijk nummer te maken, gewend als we waren aan smartlappen van De Zangeres Zonder Naam over vaders die mistroostig naar hun werkloze handen kijken.

Ik vind het nog steeds een leuk nummer, alleen kan ik nu niet meer voorbij de taalfout in de titel kijken; 'werkelozen' in plaats van 'werklozen'. Dat vind ik nu heel lelijk, maar dat wordt in het genre van Vader wel vaker gedaan. Hoe snel vergeten we het liedje van Marianne Weber met de tenenkrommende titel 'Schrijf Me Nooit Geen Mooie Brieven Meer', bloed komt toch uit je oren? Maar ik vermoed dat Vader geen idee had dat het 'werkloos' is. Ook voor een andere zanger die hij onder zijn vleugels had, Jacques Herb, schreef hij het nummer 'Werkeloos'. Het kan natuurlijk ook zijn dat het beter in het gehoor ligt om het zo te zingen. Maar voor mij is het, om geschreven te zien, als nagels over een schoolbord. 

Het verhaal van de foto

Op onderstaande foto ziet u mijn zus en mij op eerste kerstdag 1992 bij onze ouders in Doetinchem. Wij kijken in d'oude kerststal. Die kerststal is er al sinds ik me kan heugen en ik geloof dat ie eerst van opa en oma van vaders kant is geweest. Hoe vaak heb ik 'm niet opgezet en om de zoveel jaar vond mijn moeder het weer eens tijd om het (kunst)mos te verversen. 

Het is een algemene kerststal, daarmee bedoel ik dat de figuren in de tijd dat het gemaakt is in verschillende maten zijn vervaardigd in dezelfde kleuren. Ik heb ooit eens bij vrienden thuis een grotere versie ervan gezien en onlangs bij ons bezoek aan het Kunstmuseum in Rotterdam met een tentoonstelling van en over kerstallen en nóg groter exemplaar maar ook met de identieke beeldjes. 

Ooit toen ik nog thuis woonde en tante Jopie en ome Ton bij ons kerst vierden en ook bleven slapen, werd dat met logeerbedden in de woonkamer gedaan. Daartoe moest deze eerst rookvrij gemaakt worden, want er werd wat afgerookt in die dagen. Ome Ton deed de openslaande deuren van de achterkamer open, terwijl die van de voorkamer ook al open waren. Een windhoos was het resultaat met als gevolg dat het kerststalletje in elkaar stortte met rampzalige gevolgen voor de bewoners en bezoekers van de stal. Verschillende beeldjes waren gebroken of beschadigd. Maar dat werd waar het kon gerepareerd en de stal werd gewoon ieder jaar weer opgezet.

Ik ben nu de eigenaar van de kerststal en de eerste jaren zette ik 'm trouw op, maar de laatste jaren blijft de stal gewoon in de doos in de berging staan. Het is nogal een ding en er moet echt ruimte voor gemaakt worden. En de beeldjes zijn, zoals al gemeld, niet meer zo mooi. Wat overblijft is natuurlijk de nostalgie en de herinnering. En wie weet dat ik ooit in de toekomst ineens weer zin heb in de kersstal. Gelukkig hebben we de foto's nog. 

Kerstgedachte

Er lag een dikke enveloppe in de bus van Greetz, daarin zat een lieve kaart van vrienden maar ook nog een tweede kaart van ene Vanity die ihre Großeltern in Deutschland Schöne Weihnachten und ein glückliches 2025 wünschte. 

Ach wat sneu, dacht ik, nu krijgen die oudjes deze mooie kaart met een hele tekst erin van hun kleindochter niet. In mijn hoofd begon zich een scenario af te spelen van een verdrietige Opi und Omi, geen berichtje van hun Enkelkind, een teleurgestelde Vanity die niks hoort over haar kaart. Een op handen zijnde verwijdering tussen hen, waar voorheen de relatie juist zo fijn was.

Toen ontdekte ik dat op de achterkant van de kaart het adres van de grootouders stond in Darmstadt, en ik het envelopje zo netjes had opengemaakt, dat ik de kaart er weer keurig in kon doen met opa en oma's adres voor het venstertje en ik de Greetz-enveloppe weer dicht kon plakken. Zo krijgen ze alsnog de kaart van Vanity en is hun familierelatie gered.

Er is geen over de top kerstreclame die dit mooie moment zal kunnen evenaren. De ware kerstgedachte. 

De duivels

Onderstaande tekst is van de onvolprezen Robert Long, geschreven en opgenomen in de jaren tachtig, maar zo ongelooflijk actueel. Zeker als je naar de huidige regeringsleiders kijkt in landen als o.m. Rusland, Noord Korea, China, Belarus, Hongarije, Italië, Argentinië, Syrië en ja ook Nederland met de huidige extreemrechtse coalitie om het nog maar niet te hebben over die oranje gek die vanaf volgende maand weer zijn domheid en megalomane grootheidswaanzin zal laten gelden. 

De Duivels

Ergens ver in het diepste der aarde, sprak de duivel op sombere toon

Ga eens zitten en luister m'n zoon

Jij zou dolgraag de wereld verkennen

Om te zien wat de mens zoal doet

Maar dat vind ik voorlopig niet goed

Want wat je daarboven ontmoet 

Daar kan zelfs ik niet aan wennen

De echte duivels op de wereld zijn de dames en de heren

Die de mensheid met cynisme naar de afgrond dirigeren

Die miljoenen en miljoenen in hun wapens investeren

Terwijl overal op aarde hele volkeren creperen

Ze maken hoeren van hun dochters en bandieten van hun zonen

Die zij dan achteraf met stukjes glimmend blik belonen

Je kunt daarboven mijn zoon nog heel wat leren

Van al die duivels die de wereld regeren

Ergens ver in het diepste der aarde vroeg de zoon van de duivel wanneer

Kan ik dan eens gaan kijken een keer

En terwijl hij in het hellevuur staarde sprak de duivel 

jouw oom, mijn broer God

Zei me laatst heel de wereld verrot

It's all yours jongen doe maar een bod

Maar nu heeft het voor ons zelfs geen waarde 

Wat hebben wij daar nog te zoeken, als ze zelf de boel verzieken.

Als ze beter nog dan wij hun eigen hel kunnen fabrieken

Als ze kruisrakketten bouwen maar de vrede propageren

En met één druk op de knop de hele wereld ruïneren

Ze maken weduwen van vrouwen en de kinderen tot wezen

Ze zijn gevaarlijk gek en geen mens kan ze genezen

Je moet je vader hier beneden maar geloven

De echte slechte duivels zoon

Die wonen....boooooooveeeeen....

© Robert Long

Tegeltjeswijsheid 499

 

Gedoe

Er was een bericht van mijn internetprovider dat er ergens in een nacht een update geïnstalleerd zou gaan worden, zodat ik dan geen tv en internet had. Maar goed, 's nachts slaap ik, dus ik vond het helemaal prima. Maar opeens waren mijn lampen offline. U weet dat ik mijn lampen aanroep om aan te gaan en dan is er licht, hetzelfde gebeurt ook met het uitdoen, dat gaat ook middels een verbaal verzoek. 

Hoe kan dat nou weer? Maar iets in me zei dat het wel eens te maken kon hebben met die update. Ik kan natuurlijk onmogelijk weer terug naar de tijd dat ik als een troglodiet handmatig lampen zou moeten gaan aandoen. Ik moest het maar eens opnieuw in gaan stellen, maar hoe ging dat nou ook al weer? Gelukkig had ik nog wel vaag een idee en ik had de gebruiksaanwijzing hoe te werk te gaan nog. Nou het was even wat gedoe, maar daar deed alles het toch weer.....voor even..... want na zo ongeveer een kwartier was de hele boel weer offline. Hmmmm..... nog maar es proberen.....hetzelfde.

De twee apps, die van Google Home en van de lampen, verwijderd en opnieuw ingesteld. Hetzelfde en daarbij ook dat lampen in de app op 'aan' stonden maar het niet waren en vise versa. Gekmakend! Nog een paar keer geprobeerd en nu, bij het schrijven van dit blog zeg ik heel voorzicht dat alles het lijkt te doen zoals het hoort. 

Ssssst.... de dikke dame heeft nog niet gezongen, maar vingers gekruist. 

Hoort wie klopt daar kinderen?

Gisteren uit mijn werk was ik in mijn hoofd even de dingen van de dag aan het verwerken toen ik een appje kreeg: 'Hoi buurman bent u thuis?' Het kwam van de buurvrouw naast me en ik antwoordde: 'Ja', maar ik hoopte dat het niet iets enerverends zou zijn, ik was net aan het eten en na de dag die ik had gehad stond mijn hoofd niet naar interactie. Maar de vraag was of ik in de gelegenheid was om bij haar op het raam te kloppen.

In deze spannende tijd kan dat maar één ding betekenen; pakjesavond. Dat wilde ik graag doen. Ze hebben twee kinderen in de Sint-leeftijd en een baby. Ik vroeg hoe laat het uitkwam, ze zou me appen. Gelijk een fantoom in de nacht ben ik uit huis geslopen en heb op het door haar aangeven ogenblik met wild geraas op het raam geklopt en getikt. Als de wiedeweerga weer terug in huis waar ik opgewonden kinderstemmetjes hoorde. Dat ontroerde me. Dít is waar het om gaat; klein geluk, de rest is eigenlijk alleen maar bijzaak.

Toen was geluk... #160

Bij speuren over het web zag ik dat het nog steeds bestaat: Maja zeep. Ik ken het uit mijn jeugd toen men het meenam uit Spanje, maar anno nu is het gewoon bij o.m. Kruidvat te koop. De geur van rozen, anjers, jasmijn, geraniums met kruidnagel en nootmuskaat was/is niet aan mij besteed. Ik vind het niet lekker ruiken. Mijn moeder had stukjes Maja zeep in de linnenkast liggen weet ik nog.

De zeep is in Spanje ontstaan in 1916, Esteve Monegat was de eigenaar van Myrurgia Parfums en hij wilde een nieuwe geur op de markt brengen. Hij kwam op het idee na een intens dansoptreden, vandaar de Spaanse danseres op de verpakking. Die is geïnspireerd op de danseres Carmen Tórtola Valencia (1882-1955).  

Het feit dat de zeep en aanverwante producten als showergel, bodylotion, parfum en talkpoeder nog steeds bestaat geeft wel aan dat er aan een behoefte wordt voldaan, ruim honderd jaar na het ontstaan ervan. Alleen de danseres is van de huidige verpakkingen verdwenen.

Maja zeep zoals ik het ken van vroeger.

Carmen Tórtola Valencia ⬍

Maja zeep anno nu.

Vijf december

Van het Sint Nicolaas repertoire is het onderstaande liedje mijn favoriet. Het is geschreven door Antoinette van Dijk (1879-1975). Ze was operazangeres en zangeres van Oudhollandse liedjes. Ze trad in heel Europa op als operazangeres, maar haar carrière kwam in 1914 ten einde toen de Eerste Wereldoorlog uitbrak. Vanaf 1919 verzorgde Antoinette kindermiddagen met zang en voordrachten. Naast onderstaand liedje zijn ook 'Wees welkom in ons midden' en 'Dag Sinterklaasje' van haar hand. 

Ze ging voor de radio werken en schreef voor het programmablad van de AVRO. Direct na de Duitse bezetting in mei 1940 werd Antoinette ontslagen. Ze weigerde om nog langer een voet in de studio te zetten vanwege haar onoverkomelijke bezwaren tegen het omroepbestel die zich in Duitse geest ontwikkelde. Ze is 95 jaar geworden.

Het liedje vind ik zo leuk omdat het zoveel vlotter is dan de meest andere en je in het refrein met twee of meer de zang kunt verdelen in een langgerekt 'Sinterklaaaaaaaas, als je kooooooomt', etc, terwijl de anderen 'Sinterklaas, Sinterklaas, als je komt in de stad' zingen om het de tweede keer om te draaien.

Vijf december

Vijf december Vijf december ja, dat is een blijde dag

Dat arm en rijk en oud en jong weer vrolijk wezen mag

Vijf december is de dag die vier je levenslang nog mee

Want sinterklaas is jarig en wie roept niet luid hoezee

Sinterklaas, Sinterklaas, als je komt in de stad

(Sinterklaaaaaaaaaas als je kooooooomt)

Denk aan mijn adres, toe, en stuur me wat.

(denk aan miiiiiiijjjjjjjjj, toe en stuur me wat)

Sinterklaaaaaaaaaas als je kooooooomt

(Sinterklaas, Sinterklaas, als je komt in de stad)

Denk aan miiiiiiijjjjjjjjj, toe en stuur me wat

(Denk aan mijn adres, toe, en stuur me wat)

’k Zette ’n dag of wat geleden al mijn schoentje voor u klaar

En vond toen op een morgen ’n fijne chocola sigaar.

En mijn zusje vond een poppetje van heerlijk marsepein

Wij danken u er hart’lijk voor, want heus het smaakte fijn

Sinterklaas, Sinterklaas, als je komt in de stad

(Sinterklaaaaaaaaaas als je kooooooomt)

Denk aan mijn adres, toe, en stuur me wat.

(denk aan miiiiiiijjjjjjjjj, toe en stuur me wat)

Sinterklaaaaaaaaaas als je kooooooomt

(Sinterklaas, Sinterklaas, als je komt in de stad)

Denk aan miiiiiiijjjjjjjjj, toe en stuur me wat

(Denk aan mijn adres, toe, en stuur me wat)

Geef me een hoepel met een stok, een kleine vliegmachine, een boek

Een leren voetbal die niet scheurt, al trap je hem in een hoek

Zeven stuiters, glazen knikkers en een bromtol en een tol

Een trein met echte rails erbij, en lekkers zakken vol

Sinterklaas, Sinterklaas, als je komt in de stad

(Sinterklaaaaaaaaaas als je kooooooomt)

Denk aan mijn adres, toe, en stuur me wat.

(denk aan miiiiiiijjjjjjjjj, toe en stuur me wat)

Sinterklaaaaaaaaaas als je kooooooomt

(Sinterklaas, Sinterklaas, als je komt in de stad)

Denk aan miiiiiiijjjjjjjjj, toe en stuur me wat

(Denk aan mijn adres, toe, en stuur me wat)

En voor moeder weet ik ook iets: ’n japon van blauw satijn

Als zij er prachtig uitziet, O, dat vind ik toch zo fijn

Geef zo’n fijn banketten hart, en chocola een pond of twee

En vader heeft zo graag zo’n hele grote port’monnee

Sinterklaas, Sinterklaas, als je komt in de stad

(Sinterklaaaaaaaaaas als je kooooooomt)

Denk aan mijn adres, toe, en stuur me wat.

(denk aan miiiiiiijjjjjjjjj, toe en stuur me wat)

Sinterklaaaaaaaaaas als je kooooooomt

(Sinterklaas, Sinterklaas, als je komt in de stad)

Denk aan miiiiiiijjjjjjjjj, toe en stuur me wat

(Denk aan mijn adres, toe, en stuur me wat)

© Antoinette van Dijk

Antoinette van Dijk ↕

Het verhaal van de foto

Vandaag 2 december is het precies 29 jaar geleden dat we met de vriendengroep van toen Sint Nicolaas vierden. Er waren lootjes getrokken, we zouden surprises maken en gedichten, kortom, jolijt alom. Het werd een bijzondere avond op meerdere fronten. Ik had Jeroen om een surprise en gedicht voor te maken en het was in die dagen zo dat er gedoe was om Jeroen in de wat uitgebreidere vriendengroep. Hoe of wat weet ik niet meer, maar het was voor mij een mooie aanleiding voor de surprise en het gedicht. De vrienden die er die avond waren, waren 'kamp Jeroen' om het maar even simplistisch te verwoorden. 

Ik had een groot hart van geëxpandeerd polystyreen gemaakt, of zoals het in de volksmond genoemd wordt: piepschuim. Ik had van crêpepapier rozetjes gemaakt en die erin gestoken, dat was nogal een werk, ik ben er dagen mee bezig geweest. Een gouden doosje waar het presentje in zat moest verbeelden dat wij voor Jeroen een gouden plekje in ons hart hadden. Dat kwam ook tot uiting in het gedicht. 

Voordat de festiviteiten konden beginnen had ik zelf ook nog iets aan de hand. Met mijn verloofde uit die dagen en mij ging het niet zo best, ik had meegedeeld dat we na het heerlijk avondje even moesten praten. Verloofde eiste dat ik nu al zei waarover, het was door de telefoon en klokke vijf, dus ik zei dat komt wel. Maar nee, het móest en het zóu, dus gaf ik het aan. Hierop reageerde verloofde zoals verwacht en weigerde nog te komen die avond. Ik ben altijd vrij pragmatisch en zei dat er nu iemand zou zijn zonder presentje en iemand met een presentje wat over zou zijn, maar daar had verloofde geen boodschap aan. Het was de tijd voor de mobiele bereikbaarheid, maar lang verhaal kort, via een telefonade naar de overige vrienden kwam het allemaal goed, de surprise en het cadeautje voor verloofde kon naadloos worden doorgeschoven naar degene die verloofde had, enkel moest ter elfder ure het gedichtje worden aangepast.

Nee, het was niet zo handig van me, maar verloofde had in juli op een verjaardag bij een gezamenlijke vriend al een bakermat gelegd met een andere gegadigde en daar is verloofde nog steeds mee, dus uiteindelijk was het een zegen in een vermomming voor verloofde. Al vermoed ik dat het, zelfs na 29 jaar, niet zo wordt gezien. Voor mij was het die avond of er een zware ballast van me afviel, omdat ik wist dat verloofde niet helemaal aan verloofdentrouw deed en volgens het principe 'geen oude schoenen weggooien voor je nieuwe hebt' leefde, zo was ik immers ook aan verloofde gekomen, en tevens de al voornoemde bakermat had om op terug te vallen. 

Zelf kreeg ik die avond mijn hoofd met rimpels met aan de andere kant mijn hoofd met erop geplakt wat ik allemaal zou kunnen doen als ik niet zou smeren. Ik had in die tijd een nieuwe crème ontdekt die, zo had men uitgerekend, ƒ1,- ( €0.45) per dag kostte. Ik vond dat wel meevallen, maar in de vriendengroep raakte men er niet over uitgepraat en vonden ze het een astronomisch bedrag.

Jeroen had buiten medeweten van gastheer Hans een Sint en Piet geregeld en die wisten van iedereen wel wat. Van mij wisten ze dat ik me bij een castingbureau had ingeschreven en moest ik voor hen solo een liedje zingen. Ik gaf een weergaloze uitvoering van 'Zie Ginds Komt De Stoomboot', waarbij ik, als het een auditie was geweest, de overige kandidaten ver achter me had gelaten. 

Het was een memorabele avond waar ik met veel plezier op terugkijk. 

Het hart met een gouden plekje. 

🎶Zie ginds komt de stoomboot....🎶

Een blik in de toekomst zonder smeren. 

Hoe het gaat

In de vijf maanden dat kabinet Schoof Wilders nu 'aan de macht' is, is er niet zoveel gebeurd, of nou ja, er gebeuren constant dingen, maar dat heeft vooral met henzelf te maken en niet zozeer met het land, de besturing ervan of met het door hen zo vaak aangehaalde 'volk'. Ze maken malkander en anderen uit voor rotte vis, roepen allerlei dingen die hen voor de mond komen zonder ook maar na te denken of het waar is, wel kan of op langere termijn zinvol is. Om de zoveel weken staan ze op omvallen, maar ze zijn er nog. Persoonlijk ben ik er nogal verbaasd over, ik vermoedde dat het al lang en breed zou zijn geklapt.

Ik schets u even hoe de vlag erbij hangt. Geert Wilders (PVV) heeft een motie ingediend om steun uit te spreken en maximaal inzetten op de veiligheid en bescherming van de Joodse gemeenschap. Die motie is, terecht, aangenomen. Unaniem zelfs, alle partijen waren voor. Ismail el Abassi (DENK) heeft ook een motie ingediend om steun uit te spreken voor de islamitische gemeenschap en roept het kabinet op om zich maximaal te blijven inzetten voor bescherming en veiligheid. Ook deze motie is, eveneens terecht, aangenomen, maar PVV, VVD, BBB, SGP en JA21 stemden tegen. Ditzelfde groepje heeft ook tegen de motie gestemd van Esmah Lahlah (PvdA/GL) over een plan van aanpak om de rechtsstaat te bewaken en te versterken (de motie is wel aangenomen). Dit niveau dus. Ik vind het veelzeggend.

Geert vindt het onbestaanbaar dat het Internationaal Strafhof een arrestatiebevel tegen de oorlogsmisdaden en genocide plegende premier Benjamin Netanyahu van Israël heeft uitgevaardigd. Sterker nog hij wil Benjamin voordragen voor de Nobelprijs voor de Vrede. Z'n PVV minion Vicky Maeijer heeft plagiaat gepleegd bij het schrijven van haar masterscriptie. Voorheen een politieke doodzonde en betekende dan het einde van een carrière. Maar bij extreemrechts wordt academische fraude gezien als een klein vergrijp. 

Mona Keijzer (BBB) die zelf de bouw van een woonzorgcomplex vlakbij haar huis tot aan de hoogste bestuursrechter wilde voorkomen door een beroep te doen op natuurwetgeving die haar eigen partij juist wil versoepelen, komt met een idee: We schrappen de eis om bij nieuwbouw en renovatie verblijfsvoorzieningen te plaatsten voor beschermde diersoorten. Collegaatje Caroline (Kèr'olai'n) van der Plas probeert maar weer eens voor de zoveelste keer met een debat over wolven hun beschermde status weg te nemen. Het is duidelijk voor BBB bestaan er maar twee soorten dieren: 1: vlees en 2: ongedierte. 

Voormalig asielzoeker Dilan Yeşilgöz (VVD) laat geen kans onbenut om andere migranten constant de roetveeg Piet toe te spelen. Wetend dat haar politieke carrière wel voorbij is na dit kabinet, en dat is sneller dan ze zich nu beseft, schuift ze steeds meer op richting PVV in haar uitlatingen. 

Pieter Omtzigt (NSC) is weer beter, en rept over een 'windkracht 11 in de samenleving'. De schat heeft niet helemaal door dat hij er zelf voor heeft gekozen om in een extreemrechtse regering te stappen die die storm alleen maar aanwakkert. Hij had ook een rol kunnen spelen om mee te werken aan oplossingen. Nu is zijn partij welhaast gereduceerd tot nul. 

Het verzenuwde juffershondje Dick Schoof, premier zonder partij, hakkelt en stottert zich door alles heen en moet zich toch afvragen wat ie in z'n handen gefrommeld heeft gekregen toen ie deze functie aannam. Voor het eerst sinds 1907 (!) dreigt een complete begroting, gemaakt door dit incompetente kabinet, weggestemd te worden door de Eerste Kamer. Daarnaast was het Nederland die stevig pleitte voor strenge voorwaarden bij nieuw op te stellen begrotingsregels, maar is nu het enige land van de EU die niet aan die regels voldoet. 

Ach, zo zijn er nog wat dingen, Caroline (Kèr'olai'n) die, of all people, zich meent te moeten uitspreken over de kleding van Extintion Rebellion betogers en het 'kapsel' van Marolein Faber (PVV) waar haar kapper €571,41 voor rekent. De nieuwe kleren van de keizer is er niets bij. Maar u weet dat wij, 'het volk' het betalen hè, want Marjolein heeft het ingediend als declaratie, net zoals de mediatrainingen van Dick (€6897), Femke Wiersma (BBB) (€7744), Dirk Beljaarts (PVV) (€9498,50) en Sophie Hermans (VVD) (€9498,50). 

Er zal over deze periode toch hoop ik ooit een serie worden gemaakt, wat dan als satire doet overkomen terwijl het de realiteit was. Meanwhile, aan de andere kant van de plas is een oranje megalomane hoogbejaarde bezig een kabinet te vormen, eveneens met mensen die van toeten nog blazen weten, maar wel horende en ziende blinde volgers zijn van hem. What could possibly go wrong?