Adèle

Theater in theater uit lijkt het wel de laatste tijd, maar het is ook zo leuk. Gisteren samen met vaste theatervriend Harry de voorstelling "Adèle" bezocht. Op mijn werk gaf dat enige verwarring aan de kantinetafel, een aantal jeugdige collega's dachten dat ik naar Adele ging, de Britste zangeres die onlangs een Oscar mocht ontvangen voor haar James Bond thema "Skyfall". Ik bedoelde natuurlijk de voorstelling over onze nationale vedette Adèle Bloemendaal, gespeeld door Paul Groot en Sanne Wallis de Vries.

De voorstelling is in èèn woord grandioos. Paul en Sanne belichten op verschillende manieren het leven en werk van Adèle, ze vertellen over hun ontmoeting met haar, wat ze allemaal heeft gedaan in haar carrière, hoe ze in het leven stond en staat, maar ook vertellen ze iets van hun eigen leven.

Er wordt uit het omvangrijke liedjesoeuvre van Adèle geput en komt ze zelf, beurtelings gespeeld door Paul en Sanne, aan het woord, waarbij ze allebei heel dicht tegen de echte Adèle aanzitten. Ik herkende diverse hilarische uitspraken uit interviews en fragmenten uit haar theatershows. Adèle blijft ongrijpbaar of zoals het in het programmablaadje staat: In haar werk en haar leven was zij een vat vol tegenstrijdigheden. Sophisticated en ordinair. Femme fatale en lefgozer. Feestbeest en moeder. Eersteklas vakvrouw en onbetrouwbaar sujet. Scherpe observator van de waarheid en fantast

Tegen het eind van de voorstelling vergeleek Paul haar met Marlene Dietrich die ook zorgvuldig een mythe om zichzelf had heen gebouwd, met natuurlijk dat verschil dat Adèle nog wel eens, zij het niet vaak, in het openbaar verschijnt.

Paul Groot

Sanne Wallis de Vries

Adéle Bloemendaal