Aidan's world: 10 Jaar Aidan's World #32

donderdag 3 maart 2022

10 Jaar Aidan's World #32

Daar waar je vroeger als Bekende Nederlander eens een keer op de foto ging met iemand die jou herkende of er werd eens om je handtekening gevraagd, worden er nu hele filmpjes van je doen en laten en talloze foto's zonder jouw toestemming gepubliceerd op het wereld wijde web, om het nog maar niet te hebben over de mening die Gerda uit Appelscha of Arie uit Deventer over je heeft en dat ook meent te moeten ventileren op social media. Met andere woorden; ik ben blij dat ik geen BN'er ben en mijn leven voor anderen volstrekt oninteressant is.

Behalve als ik de serie 'Verborgen Verleden' bekijk, dan kan ik met enig benijden vernemen hoe bekend Nederland in de gelegenheid wordt gesteld om op zoek te gaan naar de geschiedenis van hun familie en waar ze vandaan komen. Wat zou ik dat graag eens doen. Het zoveelste seizoen is pas weer gestart en ik kan intens meeleven met de hoofdpersoon van de week, het is een heerlijk programma.

In mijn jubeljaar ben ik eens op onderzoek uitgegaan naar mijn roots die volgens overlevering in Frankrijk liggen. Een poor mans zoektocht, dat wel, en ik weet ook niet meer zo goed via welke site het was, maar het antwoord is wel gevonden.

maandag 19 oktober 2015

Frans

"Nous entrerons dans la carrière.

Quand nos aînés n'y seront plus"

Marseillaise, 1792

Een herfstige zondagmiddag is een prima moment om het voor eens en altijd uit te zoeken. Mijn oma van vaders kant ging er prat op dat zij van Franse komaf was. Ze was een ravissante verschijning, petite, flamboyante hoeden, rinkelende sieraden, lange rode nagels, in het oog springende japonnen. kortom een vrouw naar wie men keek, tot op hoge leeftijd. Ze dweepte met haar veel te vroeg overleden vader, hij is slechts 54 jaar geworden, en omschreef hem als een chique man, een echte (daar is het weer) Fransman. We namen het allemaal maar met een korreltje zout.

Zij was zijn lievelingetje, haar zusters de tantes Rie, Tilda en Emma, die ik ook heb gekend, beaamden dat, en anders zorgde ze daar zelf wel voor. "Het warmste plekje bij de kachel was voor Toosje" zeiden ze eenparig. Die verwennerij ging door na haar huwelijk met mijn opa, hoewel ze samen hard hebben gewerkt, werd oma door hem op handen gedragen en lieftallig 'popje' genoemd en ze gingen graag uit, tot ver in de 80, waar oma vanzelfsprekend het middelpunt van aandacht was en bleef.

Dat Franse bleek te kloppen, er was ooit een paar jaar na oma's overlijden een krantenartikel verschenen in Leiden, waar ze vandaan kwam, over haar familienaam Trel, maar het artikel is nergens meer te vinden dus wilde ik zelf wel eens zien hoever terug mijn familie uit Frankrijk komt

Allereerst is Trel vernederlandst van het Franse Treil. Hier komt het:

Catharina Trel (mijn oma) geboren in Leiden *1892-†1984
Franciscus Trel (mijn overgrootvader) geboren in Leiden *1864-†1918
Anthonius Trel (mijn betovergrootvader) geboren in Leiden *1823-†????
Hendrik Trel (mijn oudvader) geboren in Leiden *1793-†1837
Pieter Trel (mijn oudgrootvader) geboren in Cahors, Frankrijk *1743-†1823
Antoine Trel (mijn oudovergrootvader) van hem is alleen bekend dat Pieter zijn zoon was.

Lap! Daar heb je het! C'est drôle! Familie van me komt dus oorspronkelijk uit de Franse gemeente Cahors. De stad ligt in een meander van de rivier Lot en is bijna volledig omgeven door water. De ligging is uniek: op een gelijke afstand van de Atlantische Oceaan, de Middellandse Zee en de Pyreneeën.

Omdat ik dus hoe je het went of keert un enfant de France ben vond ik het gepast om 2 regels uit het speciale kindercouplet van het Franse volkslied te plaatsen. Verder heb ik twee keer een kort engagement gehad met een Franse verloofde, en dat valt nu natuurlijk helemaal op z'n plek. Mochten jullie nuchtere volbloed-Nederlanders soms jullie wenkbrauwen richting (wijkende) haargrens bewegen om iets wat ik zeg of doe, besef dan dat ik er niets aan kan doen, het is het frivole je ne sais quoi-Franse bloed dat door mijn aderen stroomt.