Zondagavond bereikte mij het in- en intrieste bericht dat Ankie Bronsgeest-Sebo is overleden. Het kwam keihard binnen. Ankie en ik waren collega's bij V&D halverwege de jaren 80. Naast het werk trokken we in die tijd ook veel met elkaar op. We namen samen pauze, kwamen bij elkaar thuis en gingen stappen. Ankie nam me ooit mee naar het roemruchte Paard van Troje in Den Haag. Bijna waren we roommates geweest toen ze op kamers ging wonen in, ik meen, de Adelheidstraat in Den Haag en er een kamer vrij kwam, maar dat is uiteindelijk niet gebeurd. We zijn in die jaren ook met de 'jongeren van V&D' op eigen initiatief naar de Efteling gegaan. Herinneringen buitelen over elkaar heen, lieve, gekke en dierbare herinneringen aan een geweldig leuke tijd en de regels uit het mooie lied 'Het Lachen' geven het zo mooi weer:
...maar uit een ver voorbij verleden
komt altijd weer omhoog in mij
als water in een woestenij
een lachen, lachen zonder reden
het lachen dat we samen deden...
Want wat hebben we vreselijk veel plezier en lol gehad met elkaar in die tijd, op het werk in de vestiging, de balanskamer in de hoofdvestiging op het Spui, het stappen, de uitstapjes, de bezoekjes aan elkaar. Maar zoals dat gaat, overplaatsing naar een ander filiaal, ander werk, verkering, verhuizing naar een andere stad, etc., je verliest elkaar uit het oog, maar voor altijd in het hart.
Via social media kwamen we elkaar weer op het spoor. Ze was inmiddels getrouwd met Hans en samen kregen ze een zoon Danny. Dat ze trots was op haar gezin en heel gelukkig was, was duidelijk te zien in de posts en foto's die ze plaatste. Vrij spontaan werd er een paar jaar geleden een reünie georganiseerd met een etentje waarbij veel oud collega's aanwezig waren. Ankie en ik zochten elkaar als vanouds weer op en hadden honderduit te kletsen. De plannen om het nog eens over te doen werden gedwarsboomd door de pandemie.
En dan zondagavond het bericht van haar zoon Danny:
'Mama is op 31 december gediagnosticeerd met acute leukemie.
Zij is op 3 januari begonnen met haar behandeling. Dit is allemaal
heel goed gegaan tot haar verjaardag op 24 februari. Helaas
kreeg ze daarna erge bijwerkingen van de chemo. Afgelopen
woensdag kreeg ze een hartstilstand. Ze is gereanimeerd.
Een dag later bleek er geen hersenactiviteit meer te zijn en is ze
een dag later overleden.'
Lieve, mooie, geweldige Ankie mocht maar 57 jaar worden. Dankbaar dat ik haar heb mogen kennen en voor alle dierbare momenten. Heel veel sterkte en alle liefde aan Hans, Danny, Ankie's moeder, familie en vrienden die haar zo dierbaar waren. Rust zacht, lieverd.
 |
| V&D collega's |
 |
| Naar de Efteling. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten