Eén maand langer dan eigenlijk de bedoeling was zijn we het er in onderling overleg over eens geworden dat mijn betrekking per 1 juni is beëindigd. Er zijn verschillende factoren die daaraan ten grondslag liggen, maar de hoofdzaak is toch wel de hoge werkdruk en het medische aspect waarvan de terminologie, do's en don'ts maar niet wil landen bij me. We gaan in goede harmonie uit elkaar. Het is jammer, maar er zijn ergere dingen in het leven, het is maar werk.
Vanaf volgende maand heb ik ander werk. Ik ga toch weer terug de detailhandel in. Ik ga werken bij Plus bij de afdeling kassa's en alles wat daarmee te maken heeft. Ook in mijn woonplaats en met de fiets, of als het rotweer is met de metro, heel goed te bereiken. Er zijn verschillende leuke gesprekken geweest in aanloop naar de aanname, ik ben er meer dan welkom en heb er zin in.
Ik heb me erbij neergelegd dat de laatste paar jaar voor mijn pensioen wat rommelig zullen zijn. Ik, die er ooit voetstoots van uitging tot aan mijn pensionering bij V&D te werken, zal onder ogen moeten zien dat de mogelijkheid zeer aanwezig is dat het staartje van mijn arbeidzame leven er één is van twaalf ambachten, dertien ongelukken. Het zij zo, ik neem het zoals het komt. Het maakt me de pis niet lauw.
Gisteren mijn laatste dag bij de tandartsenpraktijk waar ik natuurlijk wat lekkers had neergezet voor alle lieve collega's die steeds zo begripvol en lief zijn geweest, daarbij een leuk kaartje met een klein stukje proza erop, dat hoort bij mij, ik kan niet zomaar 'bedankt voor alles en tot ziens' neerzetten. Het werd gewaardeerd.
Ik heb het in ieder geval met de beste intenties geprobeerd, en in de tijd dat ik er was zijn er mensen gekomen en gegaan, dan heb ik het nog best lang volgehouden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten