.....maar oud zijn daar is geen pest aan. Deze mantra zei mijn moeder de laatste jaren van haar leven met regelmaat. Zij doelde daarmee op het feit dat ze steeds minder kon lichamelijk. Geestelijk was het allemaal nog prima. Ik moest aan haar mantra denken toen ik maandagochtend een sok aandeed en het in m'n rug schoot. Hoezo dat nou weer? was mijn eerste gedachte.
Het werd me weer pijnlijk (letterlijk en figuurlijk) duidelijk dat in een ogenblik alles anders kan zijn. De hele dag heb ik als een negentigjarige rondgelopen. Ik kon wel naar m'n werk, ik heb ergere varianten van door m'n rug gaan meegemaakt, dan kon ik echt helemaal niks meer, nu ging het, zij het met moeite, wel. Maar 's-avonds weer thuis werd het toch wel erger. Vroeg naar bed met een pijnstiller en maar zien. Als ik iets geleerd heb in het leven is het dat je je soms gewoon moet neerleggen (ook weer letterlijk en figuurlijk) met wat het universum voor jou in petto heeft.
Gisteren was het na een verkwikkende nachtrust al weer een heel stuk beter, maar ja, de jaren gaan tellen, hè. Hoewel, als een mens niet eens gewoon meer een sok aan kan trekken, waar moet dat heen?
Mijn vaders mantra was altijd: elke leeftijd heeft z'n bekoring. En dat vind ik eigenlijk ook wel. Ik heb het wel eens eerder gezegd, ik moet er niet aan denken om in deze tijd jong te zijn. God, wat moeten die kinderen veel van zichzelf en van hun omgeving. Op mijn gevorderde leeftijd hoef ik niet overal meer aan mee te doen en dat vind ik een zegen. Cherry picking is het sleutelwoord van de oude van dagen. Wat je leuk vindt, dat pik je er uit en waar je geen zin in hebt doe je niet. Licht geamuseerd kan ik dan ook kijken naar leeftijdgenoten die zichzelf nog 'jong' vinden en mee gaan in de vaart der volkeren en dat van zichzelf ook heel erg moeten. Denk toch om je rug, kind!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten