Kinderlokkers

Vandaag, 7 juli, is het de Dag van de Zachte G. In Brabant en Limburg wordt met een zachte g gesproken, dat is een overeenkomst in de verder verschillende bevolkingsgroepen, die door anderen vaak, tot hun grote frustratie, onterecht op één hoop worden gegooid. De zacht g dus, ik als Hagenaar praat van nature met een nogal harde g. Ik ben door mijn 'Haagse tongval' ook afgewezen voor, als vrijwilligers werk (!), het voorlezen van boeken, en nee, ik klink niet als Jacobse en van Es. Voor alle Brabanders en Limburgers een hele fijne zachte G Dag. 

Paniek in de buurtapp, een buurvrouw had een zeer vervelende ervaring in het Kralingse Bos waar twee vrouwen ongevraagd haar kinderen optilde en met hen gingen schommelen. Dit lijkt onschuldig, maar lang verhaal kort, deze vrouwen hoorden bij een wit bestelbusje waar een man achter het stuur zat en waar de politie al melding van had gekregen dat de vrouwen spelende kinderen vragen om in het busje te komen 'Robloxen'. Ik als boomer moest even googelen wat dat is, het is een videospel. De buurt buitelde over elkaar heen in de app.

'Childtrafficking' en 'adrenochrome' werd er geroepen. Ik moest weer even googelen bij het laatste woord, de eerste snapte ik nog wel. Toen ik jong was werd ik door mijn moeder gewaarschuwd voor 'kinderlokkers', ik vond het een griezelig woord en dekte voor mij de lading volledig, hoewel niet werd duidelijk gemaakt wát die kinderlokkers dan wel of niet van plan waren met het eenmaal gelokte kind, begreep ik instinctief dat het niet veel goeds was. Nooit snoepjes aannemen, en nooit met vreemde mannen meegaan, dat was wat er op volgde in de tijd vóór de digitale wereld. Mannen ja, vrouwen waren boven elke verdenking verheven, want daar werd, in ieder geval bij mij, nooit over gesproken. Enkel mannen waren kinderlokkers. Inmiddels weten we wel beter, en ook het bovenstaande maakt duidelijk dat ook vrouwen zich ten opzichte van kinderen niet altijd als een oermoeder gedragen.

In deze tijd komt voor ouders met kinderen de kinderlok-dreiging niet enkel meer van het oude ambacht van het fysiek meelokken van kinderen op straat, maar ook via het wereld wijde web. Men vindt het heel gewoon dat kinderen net uit de baarmoeder meteen al een eigen account en mobiele telefoon hebben en daar loert heden ten dage ongelooflijk veel gevaar omdat kinderen van nature onbevangen, nieuwsgierig en goedgelovig zijn.

Zelf ben ik niet zo dol op kinderen, om met Annie Schmidt te spreken, ik zal ze niet slaan, maar gek met kinderen, nee. Kinderen lopen dan ook altijd met een grote boog om me heen, zeker nu ik als bejaarde ben veranderd in iets wat er nu eenmaal is, zoals een boom of een lantarenpaal, word ik toch al minder gezien als levend ademend mens, helemaal prima, de wet van de natuur, het gaat om jong zijn en om samen weer nieuw leven voort te kunnen brengen, daar hoort een oud mens niet meer bij, ik kan dat billijken. 

Maar nu ik twee keer per week op een puppy pas en met het dier ook wandelingetjes maak, ben ik plots een kindermagneet. Zelfs al zie ik er op hondoppasdagen ongeschoren, sans maquillage en haarstylingsproducten met een pet en zonnebril, gehuld in enkel in huis te dragen altmodische klamotten uit als de gecaste kinderlokker, drommen buurtkinderen zich om me heen en word ik, vanwege de pup, plots gezien en krijg ik allerlei vragen over de hond en of ze haar mogen aaien. Als ze me zonder hond zien, vragen ze: "Wanneer is het hondje er weer?"

Daarmee wil ik maar zeggen dat kinderen heel beïnvloedbaar en naïef zijn, dus ouders pas goed op, op witte bestelbusjes, op wat uw kind doet en ziet op het internet, en op mannen én vrouwen met puppy's die wel kwaad in de zin hebben.