Sinds 1987 woont Felix Antonio Bobadilla Acevedo in Nederland. Hij heeft vanaf 1973 14 jaar in de dictatuur van zijn geboorteland Chili gewoond, maar die situatie was onhoudbaar. "Na de staatsgreep door de militairen werden alle linkse mensen vervolgd, gemarteld en gevangen gezet. Elke dag was er geweld, oorlog en waren er beschietingen. Ik ben zwaar depressief naar Nederland gekomen, Eerst in Amsterdam en nu al weer vele jaren in Capelle aan den IJssel. In Amsterdam liep ik door de parken en dat was zo'n verademing voor mij. Dat was waarnaar ik altijd had gestreefd."
Hij mocht in het begin nog niet werken en deed vrijwilligerswerk. Zijn ervaringen in Chili hebben ertoe geleid dat bij Felix paranoïde schizofrenie en chronische slapeloosheid is geconstateerd. In Chili werkte hij bij een bank, hier werkt Felix zo'n 27 jaar in Schiedam bij de sociale werkvoorziening. Hij schrijft al vanaf zijn 17e en in Nederland is hij heel veel gaan lezen, zo heeft hij mede de taal geleerd.
Hij schrijft spirituele gedichten. "Sommige schrijvers zeggen: 'Ik voel me alleen maar vrij in mijn gedichten' en zo voel ik het ook een beetje'. Een mooi citaat uit het gedicht 'De weg der hoop' van Felix: 'De hoop is krachtig en vol geduld, houdt rekening met het verleden, ontstijgt het hier en nu.'
Wat een positieve en mooie stadgenoot, die Felix. En wat fijn dat hij in Nederland zijn thuis heeft gevonden al weer 33 jaar. Op het journaal zie ik nog zoveel mensen in een onhoudbare situatie die zouden net als Felix en zoveel anderen ook graag een menswaardig bestaan willen opbouwen. Ik hoop zo dat hen dat wordt gegund, hier of in een ander land waar ze weer mens kunnen en mogen zijn.
 |
© Annemaire van der Ploeg |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten