Ordinair

U weet het nog, na aankoop van mijn nieuwe bank had ik m'n oude gratis aangeboden, maar niemand heeft gereageerd. De Kringloopwinkel kon de bank vanwege corona niet thuis ophalen dus bleef de enige optie over om het grofvuil te verwittigen. Die komen vandaag, eerder kon niet, zodat ik nog ruim twee weken met mijn nieuwe en oude bank in de woonkamer heb gebivakkeerd. 

Ik had de tijd om te verzinnen hoe ik die bank beneden zou krijgen, vrienden hadden al aangeboden om te komen helpen, ik kon ook buren vragen, maar toen ik anderhalve week geleden bij de bewonersconsulent iets moest doorgeven, vroeg ik haar ook en passant of iemand vanuit de organisatie mij kon helpen de bank naar beneden te dragen. 'Kunnen wij dat samen?' was haar wedervraag. Volgens mij kon dat wel, maar toen zei ze iets waar ik zelf nooit opgekomen zou zijn: 'We kunnen 'm gewoon ook vanaf de galerij naar beneden gooien en dan naar de straatkant dragen'.

Ik kom daar niet op omdat ik dat ordinair vind, iets over de galerij heen gooien, het staat voor mij gelijk aan supermarktkarretjes meenemen naar huis en niet per omgaande weer retourneren of vuilnis naast de ondergrondse vuilcontainers plaatsen. Nu woon ik op de eerste woonlaag boven de bergingen en ik weet nog wat een gedoe het was toen deze bank kwam met de draai die er genomen moet worden op de trap en bij de buitendeur. Ik woon ook nog eens aan het einde van de galerij. Dus door haar opmerking begonnen de raderen te draaien.  

Als ba'er ben ik gewend om zelf overal oplossingen voor vinden zo ook nu. Ik stelde me voor dat als ik de bank op z'n rug zou leggen ik deze makkelijk over het laminaat kon verschuiven, het zou het zelfs een beetje opwrijven. Vervolgens bedacht ik me dat ik de pootjes eraf kon halen zodat ie makkelijker door de deur zou gaan. Dan zou ik 'm ook eigenhandig over de galerij naar beneden kunnen werpen en 'm zelf naar de straatkant slepen. 

Maandag had ik de bank al in de gang gezet om deze gisteravond als een Jerommeke vanaf de galerij naar beneden te gooien en vervolgens op de ophaalplek te zetten. Het is een moment waar ik mentaal naartoe moet werken, dus gisteren na het werk even sporten en meteen toen ik thuis kwam nog vol van de sport adrenaline de klus geklaard en het ging makkelijker dan ik had verwacht. Ik hoopte wel dat niemand het zou zien, want ik blijf het ordinair vinden. Ik ben dan wel weer zo'n putz die verwacht dat er een buurman/vrouw die het heeft gezien verhaal komt halen over zoiets plebejisch, maar de deurbel bleef stil. 

In de gang. 

Op weg naar buiten.

Ordinair.

Op de rand. 

Het lot van elk meubelstuk.