Negen van de tien mensen aan wie gevraagd wordt wat hun favoriete jaargetij is zal antwoorden: zomer. Of dit een Pavlovreactie is vanwege dat dit breed maatschappelijk wordt opgedrongen en daardoor het enig juist geaccepteerde antwoord is of dat mensen dat echt ook vinden zou eens onderzoek naar gedaan kunnen worden. Voor mij is lente het meest fijne jaargetij, alles is weer fris en nieuw in de natuur, het leven zelf lijkt ook weer een frisse start te willen maken. Ik kan daar intens van genieten.
Aan de andere kant heeft elk jaargetij wel iets. Ik vind het juist zo heerlijk dat we in Nederland verschillende weertypes kennen. Ik zou er niet aan moeten denken om in een land te wonen waar het godganse jaar de zon op volle kracht schijnt. Ik vind de zomer dus niet zo'n heel aanlokkelijke periode, zeker niet nu er mede door de klimaatveranderingen ook in ons land zomers dagen, wat zeg ik, weken zijn waarin het 38°C wordt. Het enige wat ik dan doe is veel en diep slapen omdat ik zo loom ben.
Maar nu bevinden we ons in de periode van de nazomer. Naast dat ik dat een meer dan prachtig tot de verbeelding sprekend woord vind, vind ik het ook net zo'n fijne tijd als de lente. Nu merk je aan alles dat de natuur zich opmaakt om zich aan het onvermijdelijke over te geven, maar niet voordat ze zich in de prachtigste kleuren heeft getooid. Wat ik zo mooi vind is het veranderende zonlicht, niet meer zo fel, bijna goudkleurig, waardoor er de mooiste lichtinvallen kunnen ontstaan. De temperatuur is aangenaam zo rond de 20°C, maar je ruikt zo nu en dan ook al bij vlagen de herfst.
Mijn levensfase bevindt zich ook in de late nazomer, de herfst breekt fluks aan en dat voelt meer dan goed. Net als de natuur neem ik alles gewoon zoals het komt en komt het niet is het ook prima. In deze fase hoef je niet meer mee in de ratrace maar ga je gewoon op je eigen tempo je eigen gang. Vroeger nooit kunnen denken hoe lekker dat zou voelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten