Mededogen

Het was oktober 2005 en het ging niet goed met mijn vader, ik was op mijn werk toen ik telefoon kreeg dat het niet lang meer zou gaan duren. Ik moest die avond werken en na dit telefoontje stond ik wat ontredderd het nieuws te verwerken toen mijn collega Rijnie zei: 'Ik blijf vanavond jij gaat nu naar je vader'. En dat is precies wat je dan nodig hebt, iemand die voor jou het heft in handen neemt. Mensen die het overlijden van een dierbare hebben meegemaakt weten dat je wel beseft dat de wereld doorgaat, maar jij doet daar even niet aan mee, je staat er een beetje naast. Je bent bezig met wat deze gebeurtenis met jou, je gevoelens en emoties doet. Toen mijn moeder in 2017 overleed werkte ik niet, maar was het UWV vol begrip dat ik voor een korte tijd even geen sollicitatieactiviteiten ging ondernemen.

Ik heb deze momenten en de manier waarop anderen er voor mij mee omgingen achteraf als prettig ervaren en dit meegenomen als een positieve ervaring in een moeilijke periode waarin je in een rollercoaster van emoties zit, zodat ik begrip voor anderen heb als het hen overkomt. Mijn laatste leidinggevende bij V&D was er heel helder in, als er sprake is van een overlijden, dan is het werk niet zo heel belangrijk meer. Maar niet alle werkgevers, leidinggevenden en collega's denken er zo over. Ik heb u al eens eerder verteld over een andere leidinggevende bij V&D die mensen na het verliezen van een dierbare op de huid zat om zo snel mogelijk weer te beginnen. Tot haar man overleed en ze nooit meer aan het werk is gegaan. 

Afgelopen weekend is de vader van een collega van mijn huidige werk overleden. Wij werken in een klein team en het is niet zo als bij V&D dat desnoods een collega van twee etages lager de honneurs kan waarnemen. Hier moet iedereen even de eigen belangen opzij zetten om de rouwende collega ruimte en tijd te geven haar verdriet te verwerken. Afgelopen zaterdag heb ik extra gewerkt zodat de betreffende collega samen met haar familie een laatste dag bij haar vader kon zijn. En aankomende week werk ik wederom vijf in plaats van vier dagen en heb ik een afspraak voor vandaag afgezegd en een afspraak voor vrijdag in een iets andere vorm gegoten. 

En nee, dat ik er middels een blogje aandacht aan geef is niet ter meerdere eer en glorie van mezelf, maar om u er eens over na te laten denken hoe u zou reageren in zo'n situatie als het een collega betreft en wat uw ervaringen waren met de reacties van anderen toen een dierbare van u is overleden en zou u het anders doen of misschien heeft u het nog nooit bij de hand gehad en neemt u het bovenstaande als een visie mee. 

Ik zeg dit omdat sommigen een bepaalde karaktereigenschap hebben door dat wat hen niet ten deel is gevallen zij het anderen ook niet gunnen. Er was een collega die vond dat het hem niet makkelijk was gemaakt toen hij zijn weg aan het vinden was op het werk en het niet uit kon staan dat er nu een ander was wiens kleine foutjes met een 'ach nou ja-houding' met de mantel der liefde werden bedekt. Toen ik hem vroeg hoe hij dat vond dat hij destijds zoveel commentaar kreeg, was het antwoord: 'Niet leuk'. Maar op mijn vervolgvraag waarom hij dan wilde dat die ander dat ook mee zou moeten maken kon hij geen antwoord geven.