De lanai revisited

Zo nu en dan heb ik u wel eens bericht over mijn lanai, die zo mooi is gesitueerd met een, ik mag wel zeggen, adembenemend uitzicht in de lente en zomer. En toch maakte ik er niet zoveel gebruik van. Vorig jaar heb ik getracht daar verandering in te brengen door er een mooi buitenkleed op te leggen en er in blogjes veelbesproken zonwering op te plaatsen wat nogal wat voeten in de aarde had. Vanwege de zon die er de hele dag op schijnt en ik dacht dat ik er dan wel meer op zou gaan zitten.

Dat gebeurde echter niet, en pas dit voorjaar heb ik na al die jaren de crux gevonden waar het aan lag. Ik heb een beeldig zitje staan op de lanai, een gietijzeren tafeltje met twee stoeltjes. Die stoeltjes zijn oké om er even op te zitten maar niet langdurig. Ik heb wel twee tuinstoelen, maar die moest ik dan steeds opzetten als ik op de lanai wilde verpozen, en dat was een drempel. Nu was mijn lichte OCD daar de oorzaak van. Dat setje met dat tafeltje en die stoeltjes was een soort van heilig, dat móest zo blijven staan. Ik heb dat dit jaar doorbroken. Ik heb die stoeltjes naar boven verplaatst om ze weer neer te zetten als het buiten kunnen zitten voorbij is, en heb de tuinstoelen permanent neergezet. En voilá, ik ben nu dagelijks op de lanai te vinden, lekker buiten eten, bakkie koffie, muziekje aan, helemaal fijn!

Het enige nu is dat de foeilelijke kussens moeten worden vervangen. Die passen nergens meer bij. Toen Talitha en ik bij Intratuin waren zag ik leuke kussens, maar die waren €45 per stuk. Nu vind ik het helemaal geen punt om ergens €45 aan uit te geven, maar €90 voor twee tuinstoelkussens vind ik echt overdreven, dus zal ik es moeten kijken voor wat goedkopere varianten in een betere kleurstelling die bij de rest van de lanai past. Maar voor nu: leve de lanai!

Die kussens......😬

Adembenemende en vooral ook rustgevende view vanaf de lanai.