Op mijn eerste communiezieltje heb ik moeten beloven nooit meer de uitdrukking 'er is een situatie' te bezigen op mijn werk, omdat de laatste keer dat ik dat deed men zich volledig in de rode vlekken wierp omdat werd gedacht dat er minstens een overval plaatsvond, terwijl er enkel maar een fles druivensap op de vloer uiteen was gespat. Ik vind dat er door diverse gebeurtenissen een situatie kan ontstaan, maar in het metier waar ik werkzaam ben is dat slechts voorbehouden aan echt serieuze en levensbedreigende zaken, nou ja, when in Rome....
Toch hadden we gisteren iets wat ik best wel een situatie vond, maar ik heb, wijs geworden, het s-woord niet in de mond genomen. Op een willekeurig moment viel alle mogelijkheden om te pinnen uit. Dan kan er even niet zoveel. De kassa's deden het wel, en men kon wel contant betalen. Pas dan merk je hoeveel we vertrouwen op de techniek waarmee we ons leven makkelijker maken. Mijn kassa zat vast in een pinbetaling en er is in ons kleine winkelcentrumpje wel een pinautomaat, maar die is negen van de tien keer leeg, dus zag ik dat in eerste instantie niet als een optie, maar als moest het zo zijn, de automaat was zowaar operationeel.
Dus de jongeman met wiens betaling ik bezig was snelde naar de automaat. Onderwijl maakte ik grapjes met de steeds langer wordende rij om de situatie (dus tóch, zie je wel!) licht te houden en het moet gezegd, de mensen bleven monter, er werd in portemonnees gekeken of en hoeveel cash men bij zich had, van mensen die samen waren spoedde er zich één ook naar de automaat. Een collega had zich bij de ingang geposteerd om binnenkomende klanten te verwittigen dat men enkel met baar geld kon afrekenen. Slechts één iemand vond dat er 'een protocol' moest zijn. Welk protocol? Iets doet het niet. Hij vond, als zelfbedacht protocol, dat ie zijn boodschappen (het was niet zo veel) dan eigenlijk zo wel kon meenemen. Een dame die voor hem stond antwoordde dat zulks natuurlijk niet de bedoeling was. Uiteindelijk is hij maar uit de rij gegaan zijn boodschapjes achterlatend.
Dit alles duurde bij elkaar zo'n 20, hooguit 25 minuten, het was een landelijke storing bij alle filialen. Maar in die korte tijd was er toch enige chaos met hele lange rijen die ik zelfs met kerst nog niet had gezien, maar zoals eerder gezegd, mensen reageerden begripvol en snapten ook dat het overmacht was en maakten er het beste van, het gaf weer wat leven in de brouwerij van het vrijdagochtend boodschappen doen. Mijn koffiepauze verschoof naar tien over elf, maar als dat nou het ergste is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten