El viaje de regreso

Mustafa werd Salvador die mij ruim op tijd kwam ophalen om me naar het vliegveld te brengen. Natuurlijk was ik al klaar om te gaan zodat er een kwartiertje tijdswinst was. Ik kon mijn valies nog niet meteen afgeven, maar dan is er altijd Starbucks als vertrouwd baken voor een kopje, of nou ja, beker koffie. Niet zo lekker als de genoten koffie van afgelopen dagen, maar het gaat om de caffeineboost.

Tevens was er een uur vertraging, maar ik kon mijn valies wel op de normale tijd afgeven, zodat ik wat langer in het niemandsland tussen wachten en opstijgen door kon brengen. Ik vind dat nooit zo erg, boekje, foontje, broodje, mensen gadeslaan, ik vermaak me wel. Het was lang onduidelijk wanneer het vliegtuig zou gaan vertrekken en vanaf welke gate. Het stond er wel op, en ook welke letter, namelijk 'D', maar niet het nummer en er zijn geloof ik 74 gates bij D. Ook de tijd stond nog steeds als de oorspronkelijke tijd. 

Ik ben maar vlakbij zo'n bord gaan zitten zodat ik er af en toe een blik op kon werpen. De tijd van 11.10 wat de eigenlijke vertrektijd was bleef er hardnekkig opstaan, ook al was het al later en opeens stond er ook het nummer van de gate bij. Lang verhaal kort om 12.45 uur stegen we op, maar niet voordat de piloot had uitgelegd waarom er een vertraging was. De technici hadden wat langer de tijd nodig gehad om het vliegtuig van een storing af te helpen. Is niet echt wat je wilt horen als je met dat nu dan wel gemaakte maar blijkbaar moeilijk te vinden mankement de lucht in gaat. 

Ik vind het overigens niet heel fijne vliegtuigen van Transavia die op Málaga vliegen. Heel krapjes allemaal. Ik meet 1.85, dat is niet extreem lang, maar het zit niet heel gemakkelijk, mijn benen kon ik nauwelijks kwijt. Dan is de bijna drie uur dat de vlucht duurt best lang en rugtechnisch ook niet heel prettig. Ik was wel blij dat ik bewust een plaats aan het gangpad had geboekt, ik zou het echt Spaans benauwd (no pun intended) krijgen als ik opgesloten zou moeten zitten in het midden of aan het raam. 

Na een enigszins wat onstuimige landing waren we weer op Nederlandse of beter gezegd Rotterdamse bodem. De bus en vervolgens de metro kwamen er meteen aan zodat ik in notime thuis was. Bewolkt maar wel droog en aanmerkelijk frisser dan wat ik gewend was de laatste tijd. Even raar om de modus waar ik deze week in zat los te laten en ook weer zonder m'n lieve vriendinnetje. Maar weer thuis zijn is ook oké. 

Het was een geweldig leuke ervaring en ik kan Málaga aanbevelen, een erg fijne en mooie stad om te bezoeken.