In Memoriam: Dries van Agt

Het was in de tijd dat Dries van Agt premier werd, in 1977, dat ik een beetje ging begrijpen wat politiek was. Een beetje maar hoor, want ik was nog maar een lagere school kind. Maar samen met Joop den Uyl en Hans Wiegel was Dries één van de markante politici uit die tijd. Zelfs als kind zag en hoorde ik dat. Joop had een kenmerkende manier van spreken en Dries al helemaal. Zijn Brabantse accent en zijn taalgebruik met woorden als: 'sapristi' en 'epateren' in bloemrijke volzinnen waarin hij z'n gesprekspartner aansprak als 'mijn waarde' of 'm'n beste', ook het Brabantse 'gij' ontbrak niet. Daarnaast moet ik ook altijd aan wielrennen denken als ik zijn naam hoor, de man was een enorme wielrenfanaat.

Ik ga hier niet 's mans hele leven en werk opnoteren, dat is zo ongelooflijk veel en divers en als u geïnteresseerd bent kunt u dat op het wereld wijde web allemaal vinden. Meteen komt ook zijn vrouw Eugenie naar voren als ik aan Dries denk. Het is de enige Eugenie die ik ken en zij zag er ook uit zoals een Eugenie er naar mijn idee hoort uit te zien. IJdelheid was Dries niet vreemd, hij cultiveerde zijn bijzondere taalgebruik ook omdat ie wist dat het hem onderscheidde van de rest. 

Voor mij was Dries te conservatief, maar wat voor hem pleit is dat hij gaandeweg zijn leven en werk de verpersoonlijking is van de term 'voortschrijdend inzicht'. Niet bang om volledig andere keuzes te maken. Dat blijkt ook uit het zelfgekozen moment om samen met zijn vrouw, hand in hand, te sterven op 5 februari jl. Beiden waren 93 jaar en hadden een slechte gezondheid. Een hele ongebruikelijke keuze voor een voormalig KVP'er en CDA'er van Rooms-katholieke huize, maar wel Dries ten voeten uit. 

Dries en Eugenie van Agt