Je verwacht het niet

Wat ieder weldenkend mens al vanaf het begin wist dat zou gaan gebeuren is gisteren dan gebeurd. De formatiegesprekken stoppen hier en nu. Vanaf het eerste moment creëerde Dilan Yeşilgöz van de VVD al afstand door te zeggen enkel maar te gaan gedogen. Vervolgens maakte ze verschillende inschattingsfouten dus heel sterk staat zij er niet meer voor. Ze is niet de gedroomde leider die de VVD na Mark Rutte in haar zag. Pieter Omtzigt van NSC is nooit met de volle overtuiging de formatiegesprekken in gegaan vanwege Geert Wilders en zijn PVV. Enkel BBB's Caroline (Kèro'lai'n) van der Plas loopt als een loops teefje achter alles aan, zo graag wil ze, niet gehinderd door enige kennis van zaken, in de regering.

Het bood telkenmale een trieste aanblik het toneelstukje dat werd opgevoerd door deze vier en de formateur Ronald Plasterk. Voor mij was al vrij snel helder dat Pieter op een bepaald moment degene zou zijn die de handdoek in de ring zou gooien. Wel op z'n Pieters, dus niet helemaal, met enige aarzeling en twijfel nog wat luikjes open latend, maar toch. Blijven over Kwik, Kwak en Kwek die nog net niet elkaars zinnen afmaken maar elkaar wel aanvullen op X/Twitter. Och, ze zijn het zo eens met elkaar, van de week al, maar nu helemaal. Waar heel pienter Nederland al wist dat het nooit zou gaan lukken zijn zij teleurgesteld (Geert), verbaasd (Dilan) en verrast (Caroline (Kèro'lai'n)).

Ook Ronald vond het allemaal 'warrig' zo vertelde hij. Heeft u weleens op zijn mimiek gelet als ie spreekt? Op willekeurige en daardoor niet organisch juiste momenten heeft hij plots midden in een antwoord een soort grijnzende vertrekking op zijn gelaat.  Is dat een mediatrainingsdingetje? Ik kan het me niet voorstellen, het is nogal storend. Nou ja, vanavond gaat hij met de vier ruiters van de Apocalyps, waarvan er één niet meer wil, toch nog es in gesprek. Ik vraag me af of Pieter erbij zal zijn. Ik geloof dat Ronald volgende week zijn eindverslag over de formatiegesprekken moet inleveren. 

Ik had het al gezegd na de verkiezingen, de popcorn is niet aan te slepen, het worden, ondanks dat het over het waarborgen van de Grondwet en grondrechten moest gaan (wie had dat ooit kunnen denken?), vermakelijke tijden. 

Ronald Plasterk.