Mijn moeder was heel goed met naald en draad. Toen het nog in zwang was om baby's in gehaakte en/of gebreide pakjes te kleden in plaats van als een pocketsize volwassene zoals nu heeft ze talloze pakjes, mutsjes schoentjes en capejes gehaakt, gewoon uit haar hoofd zonder patroon. En nee, dat drong ze de kersverse geborene en de ouders niet op, die kwamen zelf met het verzoek of ze dat wilde doen. Ook heeft ze voor zichzelf voor carnaval verschillende kostuums gemaakt, ik herinner me een zigeunerin outfit, Irma La Douce en een Spaanse flamenco jurk. Ook handenarbeid lag haar goed, de kaarten die zij heeft gemaakt met pergamano al dan niet in 3D zijn niet te tellen.
Zo ergens in de jaren zeventig had ze het borduren ontdekt. Ze kocht dan te borduren voorbeelden, in haar geval oude meesters, en zocht daar dan de voorgeschreven borduurgaren bij en ging aan de slag. Ik ben zelf ook wel eens door haar op pad gestuurd naar V&D op de Leyweg met op een briefje de kleurcodes van de benodigde garens. Eenmaal klaar werden de borduurwerken ingelijst met ontspiegeld glas en in de woonkamer opgehangen. Ze zijn vervolgens vanuit Den Haag mee verhuisd naar Doetinchem en Capelle aan den IJssel, waar ze steeds weer een plekje in de woonkamer kregen.
De laatste jaren van haar leven hadden we wel eens gesprekken over als ze er niet meer zou zijn. Wat dan steevast naar voren kwam was: "Die geborduurde schilderijen mag je niet weg doen, hoor." Dat zou ik uit mezelf al nooit gedaan hebben, maar ik stelde haar dan gerust dat ik ze mee zou nemen. Ik zei dat ik ze dan op de muur langs de trap zou hangen. Toen het moment daar was en ze haar laatste grote reis is gaan maken, zijn ze inderdaad bij mij terecht gekomen, alleen hangen ze niet langs de trap, daar had ik inmiddels ander behang en andere dingen gehangen, maar op de logeerkamer. De logeerkamer heeft een jaren 70 touch en daar passen de geborduurde schilderijen prima in.
Ik weet dat ze totaal niet van deze tijd zijn en kitscherig ouderwets bovendien, maar ze zijn me zo dierbaar. Ik woonde nog thuis toen mijn moeder die hobby ging beginnen en heb bij wijze van spreken de schilderijen vanaf de eerste borduurdraad verwezenlijkt zien worden. Het zijn De Brief van Johannes Vermeer, Mona Lisa van Leonardo Da Vinci en Lezende Vrouw van Pieter Janssens Elinga. En ja, als ik er niet meer ben zullen ze ongetwijfeld in de vuilcontainer verdwijnen. Niets is voor eeuwig, nou ja, de échte schilderijen van Vermeer, Da Vinci en Janssen Elinga wel natuurlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten