Mensen van mijn leeftijd weten het vast nog wel, bij de aanschaf van een nieuwe televisie kon je gerust een avond reserveren voor het instellen van de kanalen. Ik mijn prilste jeugd waren er maar twee televisienetten, dus dat was te overzien, maar toen wij in de jaren tachtig plots over de landsgrenzen heen konden kijken en ook België, Duitsland en Engeland konden ontvangen, was je wel even bezig. Met de televisiegids in de aanslag moest je aan een wieltje draaien die ook weer op drie verschillende frequenties in te stellen was, om te zien welk net je had gevonden. En aan de tv zelf, hè, een afstandsbediening was er nog niet.
Toen mijn vader dat ging doen, ging mijn moeder in de achterkamer zitten, ze kon niet tegen die ruis en dat flikkerende beeldscherm. Zelf heb ik het ook zo moeten doen toen ik op mezelf ging wonen. Heden ten dage met de KPN-tv ontvanger plug je in en voilà alle 338, of weet ik hoeveel, zenders zijn direct in glashelder beeld te zien. Zelf kijk ik eigenlijk alleen NPO 1, 2 en 3 en sinds ik heb ontdekt dat een aantal cabaretiers hun ziel aan de duivel hebben verkocht soms ook naar een commerciële zender omdat daar hun theatershows op worden uitgezonden, met, o gruwel, reclame tussendoor.
Dus toen vrienden Rick en Chris vorige week met een tv aankwamen was het een kwestie van tv ontpluggen andere tv inpluggen en hup meteen alle zenders op de juiste kanalen. Zelfs de reeds opgenomen programma's bleven in het KPN-boxje staan. Als kind uit de tijd van twee netten met behalve op woensdag- en zaterdagmiddag enkel 's avonds tv en op zondag nooit STER-reclame blijf ik dat iets Startrekkerigs vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten