Kersttijd, voor mij als kind een magische tijd. Ik plaats daarom nog maar eens het kerstblogje uit mijn jubeljaar, waarin ik beschrijf hoe bij ons thuis Kerstmis werd gevierd. Ik kan u zeggen de herinneringen daaraan kan ik een leven lang op teren, want elk jaar rond deze tijd komen ze vanuit de krochten van mijn geheugen weer naar voren. Heden ten dage sta ik er wat ambivalent tegenover. Ik vind kerst prima en als er afspraken worden gemaakt met lieve, leuke mensen ben ik er helemaal voor, maar als ik gewoon thuis blijf met Kerstmis, wat in het verleden ook wel is voorgekomen vind ik dat ook oké. Een teveel gebruikte term als 'traditiegetrouw' ben ik in deze zeer allergisch voor, ik ben meer van het organische. En dat is precies zoals het dit jaar gaat met kerst en oud en nieuw, met fijne mensen (vanzelfsprekend niet boven het geadviseerde aantal) ongedwongen samenzijn.
De kerst uit mijn jeugd
"Karsmis ba mijn ouwers thuis, der stoeng ne karsboêm en e stalleke meh bougiekes en e kribbeke"
Stafke Fabri, 1978
Zo onbewogen als ik nu tegenover kerstmis sta,
zo ongeremd enthousiast was ik als kind, december
was de mooiste maand van het jaar! Dat kwam door
de gezelligheid thuis in de jaren dat ik opgroeide, het
was en voelde als een magische tijd. Vandaag ga ik
weer eens heerlijk terug naar toen, naar een kerst zo
ergens in de jaren 70 en 80.
Het kopen van de kerstboom was een belangrijke gebeurtenis die mijn vader op zich nam. We, want ik mocht altijd mee, kochten de boom bij ons op de Leyweg, bij voorkeur 's-avonds want als het donker is geeft dat meer elan aan het hele gebeuren. Vervolgens moest de boom een paar dagen 'uithangen' en terwijl de dennengeur zich door het huis verspreidde duurde het voor mijn gevoel altijd heel lang voordat we de boom gingen optuigen. Mijn vader deed de lampjes er in en ik mocht de ballen doen en de oude kerststal, nog uit mijn vaders jeugd, neerzetten. Om onduidelijke redenen werd zodra de kerstboom er stond de eettafel vanuit de achterkamer naar de voorkamer verhuist, en dat bleef zo totdat de boom weer weg werd gehaald en het huis weer in z'n gewone doen kwam.
24 December was de dag waar ik als kind het meest naar uitkeek, nog kan ik, terwijl ik dit opschrijf en het door mijn hoofd laat gaan, de opwinding en spanning oproepen die ik toen voelde. Mijn vader ging met wat familieleden naar de nachtmis om 24 uur, ik ben wel eens een paar keer meegegaan. Mijn moeder en zij die niet naar de mis gingen kwamen dan in actie om de tafel in gereedheid te brengen voor als de kerkgangers weer thuis kwamen. Dan aten we eigen gebakken tulband, kerstbrood, nog wat andere lekkernijen en vanzelfsprekend beschuitjes met muisjes, want er was immers een kindeke geboren.
Dan kwam nog een ander hoogtepunt: de cadeautjes die al dagen onder de boom lagen werden één voor één uitgereikt en uitgepakt. Zelf had ik ook geld gespaard en voor allemaal iets gekocht, dat was een ander december-moment wat ik geweldig vond, zélf cadeautjes kopen voor iedereen. Ik vond de reacties op mijn uitgezochte presentjes net zo leuk als de dingen die ik zelf mocht ontvangen.
De eerste en tweede kerstdag waren wat minder vast omlijnd, die waren ieder jaar anders. We kregen bezoek of we gingen naar mensen toe, maar wat ik me blijf herinneren en ook koesteren was het al eerder genoemde magische gevoel. Maar ja, je groeit een stukje en de wereld heeft haar betovering verloren.
 |
| De eettafel in de woonkamer. |
 |
| Cadeautjes onder de boom en de oude kerststal. |
 |
| Kerst 1976: ik krijg een doos Das-klei. Mijn moeder in een wulpse panterprint (1976,hè) |
 |
| Mijn ouders bij de boom in 1983. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten