Het was 2 december 1995, 26 jaar geleden dus, en met de vriendengroep van toen gingen we Sint Nicolaas vieren. Het werd een gedenkwaardige avond op diverse fronten. Er waren geweldig leuke surprises, hilarische gedichten, drank en spijzen en zelfs een heuse Sint Nicolaas en een Piet, zoals wij die in die dagen in onze onwetendheid voor ons zagen, uitgenodigd zonder dat de gastheer bij wie deze avond werd georganiseerd het wist, stiekem door één van de vrienden. Er was ook nog een relatie die nét voordat de jolijt begon strandde en er ter elfder ure aanpassingen aan gedichten moesten worden gemaakt omdat er één genodigde minder kwam. Maar we zijn niemand als we ons niet kunnen aanpassen, dus dat deden we.
Zolang ik me al kan herinneren ben ik een smeerder, in die zin dat ik mijn gezicht insmeer met diverse crèmes om het geheel een beetje verzorgd te houden. In die dagen was er een nieuwe crème op de markt gekomen, Atrivita, en daar had ik goede recensies over gelezen en gehoord, op de radio, weet ik nog. U moet begrijpen computers en internet thuis waren nog niet gangbaar. Dus ik besloot de crème aan te schaffen en ik was er content mee. In de vriendengroep werd er met gemengde gevoelens kennis genomen van mijn smeren, en toen ze vernamen hoe duur die pot crème was, heeft iemand gevraagd hoelang ik met een pot deed en uitgerekend dat ik 1 gulden (0,45 eurocent) per dag op mijn gezicht smeerde. Ik vond dat nog wel meevallen, maar zij raakten er niet over uitgepraat. Saillant detail, degene die aan het rekenen was geslagen rookte zelf voor een vermogen per dag aan sigaretten, maar dit geheel terzijde. Heb ik toen de crème niet meer kon worden besteld bij de drogisterij omdat ie niet meer werd vervaardigd uitgeroepen: 'God haal me, haal me nu'? Misschien, ik kan daar noch ontkennend noch bevestigend op antwoorden.
Sint Nicolaas is natuurlijk het uitgelezen moment om iemands zijn eens uit te vergroten. Dus ik kreeg van mijn Sint Nicolaas dat jaar (was niet de rekenaar) mijn gezicht op bordkarton met aan de ene kant allemaal dingen erop geplakt die ik niet kon kopen vanwege de 'dure' crème die ik er opsmeerde en aan de andere kant werd mij een blik in de toekomst gegund over hoe ik er jaren later uit zou gaan zien, laten we zeggen, zo'n 26 jaar later, een hoofd vol rimpels, ondanks het smeren.
Ik kon en kan daar de humor van inzien, zeker omdat smeren, smeren, smeren in combinatie met niet roken, geen drugs, matig met alcohol en vlees, langzaam eten, eerlijk leven, geen direct zonlicht, geen kinderen, ba'er-schap, een weinig facercise en voldoende beweging wel degelijk invloed heeft op de algemene gesteldheid van je huid. Maar dit gezegd hebbende, zo erg als die vooruitziende blik destijds is het (nog) niet, maar in wat ongunstig licht komt het aardig in de buurt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten