Het verhaal van de foto

Vandaag, 4 mei, is het natuurlijk Nationale Dodenherdenking en zijn we om acht uur vanavond allemaal twee minuten stil.

Ik neem u mee terug naar zondag 13 mei 1973, dat is bijna 52 jaar geleden, om u even uw leeftijd te laten voelen. Het was de dag dat ik mijn Eerste Communie deed. Ik heb daar wel es eerder over geschreven. Voor ons kinderen stond op school een groot gedeelte van het schooljaar in het teken ervan. Op school werd er aandacht aan besteed en ik weet nog dat we zijn gaan kijken in de kerk en later ook gaan oefenen. Toen er enkele kinderen gingen rennen in de kerk (ik natuurlijk niet 😇) kan ik me nog herinneren dat Frater Erwin zei: "In de kerk rennen we alleen maar als er brand is". Dat is zo'n uitspraak die ik altijd heb onthouden. 

Ook thuis was het een gebeurtenis die zijn weerga niet kende. Er werd een groot feest aangericht, de hele familie inclusief opa's, oma's, tantes en ooms, maar ook goede kennissen en buren waren er allemaal. Ze gingen mee naar de kerk, dezelfde waar ik 8 jaar eerder gedoopt was en daarna mee naar huis. Oma van vaders kant kreeg welhaast een apoplexie toen er een drumband de kerk betrad om de festiviteit luister bij te zetten. Schandelijk in het huis van de heer! Maar ja, het waren onderhand die vrije jaren zeventig waar er ook beatmissen werden gehouden in de kerk met een bandje. 

Achteraf gezien heb ik bewondering voor met name mijn moeder om dat allemaal in huis te organiseren met zoveel mensen. Ik zou het zelf de hel op aarde vinden, om maar even in kerkelijke beeldspraak te blijven, en ik weet dat zij zoveel drukte ook wel een ding vond. Mijn vader was van 'hoe meer zielen hoe meer vreugd', die genoot ervan. Hij hielp mijn moeder ook met van alles, hoor, na de koffieronde kwam hij in actie met zijn rode ronde dienblaadje voor de alcoholische versnaperingen. 

Van de dag zelf heb ik herinneringen in flarden. Ik stond verkeerd opgesteld op het altaar, er was een last minute verandering geweest en die had ik niet opgeslagen, dus ik stond op de plek die me eerder was toebedeeld. Oma die dus bijna een toeval kreeg. Dat ik tussendoor bij een vriendinnetje van school, Grace, die op de Gramsbergenlaan woonde ben langs geweest. Zij was niet katholiek dus deed geen communie. Dat ik met Kitty nog heb gewandeld en dat haar man Peter onderstaande foto heeft gemaakt. In scène gezet, laat ik er dat vooral even bij zeggen. Hij is gemaakt op het balkon van onze woning, ik zit voor de openslaande deuren van mijn kamertje tegen de glazen afscheiding van de buren naast ons. Peter gaf me zijn glas en zei: pak maar een leeg flesje uit de krat en doe maar net of je drinkt". En ik kan me herinneren dat ik een horloge heb gekregen van tante Riek en oom Henk. Ook mijn eerst eigen bestek, dat hoorde erbij als je je communie deed. Ik heb de vork en de lepel nog, het mes is in de loop der tijd zoek geraakt. 's Avonds kwam de meester nog langs. De meester in huis! Dat was iets hoor, hij heeft dat ook maar bij een paar kinderen gedaan. Waarom ik een McDonald's muts ophad weet ik niet. Die zaak was destijds een nouveauté, en er was kort daarvoor één geopend op de Leyweg, waarschijnlijk heb ik die toen gekregen. Had ik al gezegd dat het 52 jaar geleden was?

Antonius en Lodewijk kerk waar de communie plaatsvond.

Eén van de eerste McDonald's in Nederland in 1972 op de Leyweg.