Vandaag, 26 mei, is het de Internationale Dag van het Atlantische Bos. Echte bossen heb je in Nederland niet echt. Het handjevol nationale parken hier zijn hooguit goedbeheerde wildparken, maar een echt bos kun je die nauwkeurig aangeplante hectares bomen niet noemen. Nee, dan het Atlantisch Bos, een gigantische bioom dat de hele oostkust van Brazilië, Argentinië en Paraguay inneemt. Naast de Amazone beslaat het bos een significant deel van Zuid-Amerika, en bevat een een waarlijke schat aan biodiversiteit. Net als veel bossige gebieden wordt ook het Atlantisch Bos bedreigd door klimaatverandering, houtkap en stroperij. Vandaar deze dag.
U kent me en ik ben er niet te verlegen voor mede te delen dat ik met enige regelmaat het journaal niet met droge ogen kan kijken. Zoveel ellende en leed, het is vaak onverteerbaar, voor mij als geïnformeerde al, dus laat staan voor hen die er middenin zitten. Van de week heb ik echter letterlijk met open mond van verbijstering een nieuwsitem gadegeslagen Het was het verhaal van kolonel Bree Fram die al ruim twintig jaar haar land, de Verenigde Staten, dient in de krijgsmacht. Bree is net als duizenden andere militairen transgender.
In zijn oneindige wijsheid heeft Donald Trump besloten dat transgender personen niet langer welkom zijn in het leger. Een beleid dat niet alleen discriminerend is, maar ook indruist tegen alles waar een normaal denkend mens in gelooft. Over twee weken moeten Bree en de anderen hun uniformen inleveren en worden ze gedwongen ontslagen. 'Eervol' als ze zichzelf over twee weken melden, oneervol voor anderen die de legerleiding gaat opsporen door in medische dossiers van militairen te gaan graven om uit te vinden wie niet kenbaar hebben gemaakt transgender te zijn. Nazipraktijken inderdaad, ik dacht precies hetzelfde.
Het idee dat iemand zijn/haar/hen leven op het spel zet voor het land, maar vervolgens wordt afgewezen vanwege hun genderidentiteit, is onbegrijpelijk. Het leger zou gebaseerd moeten zijn op moed, toewijding en vaardigheden, niet op wie je bent of hoe je je identificeert. Maar The Donald ziet het anders, al tijdens zijn campagne liet hij weten 'met één pennenstreek een einde te maken aan, zoals hij het noemt 'het giftig vergif van de genderideologie'. Hij voegde daad bij woord en vlak na zijn inauguratie kwam het decreet: Prioritizing Militairy Excellence and Readiness', wat neerkwam op een verbod van transgenders in het leger. Volgens de alwetende Donald horen transgenders daar niet thuis vanwege 'medische en mentale beperkingen'. Donald Trump die ánderen van medische en vooral mentale beperkingen beticht is op zich al een gotspe te noemen.
Terwijl ik dit schrijf, denk ik aan de duizenden transgender militairen die nu in onzekerheid verkeren. Mensen die hun leven hebben gewijd aan het dienen van hun land, maar nu worden geconfronteerd met uitsluiting en discriminatie. Om het over de kennis en ervaring die ermee verloren gaat nog maar niet te hebben. Het Hooggerechtshof heeft besloten dat dit beleid voorlopig mag worden doorgezet. 'Voorlopig' is het sleutelwoord van hoop, want laten we hopen dat er snel verandering komt en dat iedereen, ongeacht genderidentiteit, de kans krijgt om te dienen en te beschermen. Want uiteindelijk gaat het er in de krijgsmacht niet om wie je bent, maar om wat je doet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten