Het zal zo aan het begin van deze eeuw zijn geweest dat ik, opgestuwd in de vaart der volkeren, ook aan een mobiele telefoon ging. En nee kinderen, dat was niet zoals we die nu kennen. Je kon ermee bellen en sms'en, dat was het wel. Ik had een abonnement bij Dutchtone. Zonder dat ik ook maar iets eraan gedaan heb werd dat plotseling Orange om na verloop van tijd te veranderen in T-Mobile. Onlangs moest ik als voormalig Dutchtone, Orange en huidig T-Mobile klant middels de media vernemen dat de firma vanaf nu door het leven gaat als Okido, nee, nee, dat was het niet.....Oebidoebi, of nee.....Oibibio, nee, ook niet, dat was dat new-agecentrum van zo'n kleinkind van Albert Heijn. Ik ga het even voor u opzoeken.... Odido, dat is het! Vrij infantiel net wat u zegt en het is geen naam die beklijft, daarnaast, een sterk merk als T-Mobile met uitstekende naamsbekendheid en betrouwbaarheid zomaar aan de kant schuiven.... maar het is wel weer een goed voorbeeld van de debilisering van de samenleving.
Daar waar mijn ouders na de oorlog hebben meegemaakt hoe voortvarend men te werk ging tijdens de wederopbouw van het land alsmede de ontwikkeling op velerlei gebied om een ieder die dat wilde te verlichten, merk ik nu sinds jaren dat de debilisering in grote mate om zich heen grijpt. Als beginpunt kun je gerust de opkomst van de commerciële televisie markeren. Wat een hersenloos aanbod van zinloze programma's wordt daarop uitgezonden. Mensen gaan weken met malkanders vrouw/man in huis zitten, gaan op elkaars vakantie, zoeken op gênante wijze voor het oog van de camera naar een partner en zitten hijgerig op de bank te vernemen wat bekende Nederlanders allemaal wel niet uitspoken, al dan niet aangedikt of verzonnen. Daar waar het voorheen als een deugd werd gezien om 'het volk' te verheffen laat men nu de onderkant van de samenleving kijken naar anderen die met hetzelfde sop overgoten zijn.
Ook de politiek is verworden tot een satirisch gebeuren met een soort stripfiguurachtige typetjes, je kunt, en ik gebruik de term losjes, 'politici' als Geert Wilders, Caroline (Kèr'olai'n) van der Plas, Thierry Baudet, Gideon van Meijeren en al die splinterpartijtjes die van onderling overgestapte plucheplakkers aan elkaar hangen toch niet serieus nemen, om het nog maar niet te hebben over wat ze allemaal uitkramen. Maar zij spreken dan wel weer de onderbuikgevoelens van die laagschedeligen aan, ze dalen gewoon af naar hun niveau en voeden met graagte hun chronische boosheid op de lucht.
Daarnaast merk ik in het dagelijks leven hoe, met name veel jonge mensen, sociaal gemankeerd zijn. Daarmee bedoel ik gewoon de basis omgangsvormen als begroeten, aandacht bij degene waarmee je interactie hebt en niet tegelijk ook met je telefoon bezig zijn, bedanken en afscheid nemen. Ik zie de hele dag allerlei mensen voorbij komen op mijn werk, maar, noem me ouderwets, de debilisering van de maatschappij is ook hier zeer merkbaar. Het valt gewoon op als mensen geboren na 2000 zich op een normale manier manifesteren. Waar ik ook van ben geschrokken is dat kinderen niet (meer) met geld kunnen omgaan. Negen van de tien keer krijg ik een handje geld wat tevens negen van de tien keer gewoon teveel is. Ze tellen het niet zelf uit. Daardoor komt het ook vrij regelmatig voor dat ze te weinig geld hebben voor hetgeen ze willen kopen. Opnieuw, noem me ouderwets, maar vroeger overkwam ons dat toch niet? Ligt het aan de leerstof? Komt het omdat de ouders vrijwel niet meer met contant geld betalen? Naast school heeft mijn moeder mij geleerd hoe met geld om te gaan. En zo af en toe is er een kind die het prima doet, hoor, maar zoals gezegd, dat valt dan gewoon op.
Mijn vader zei het weleens: "Ik ben te oud voor de wereld" en ik denk dat zelf nu ook vaak. Je moet er toch niet aan denken dat zo'n kind dat nu €1,39 moet afrekenen en je een handje losgeld geeft wat dan bij elkaar €3,30 is straks degene is die jou medicijnen moet geven. Ik vermoed een hoge oversterfte in de nabije toekomst.
Hersenverwekende televisie. |
Koefnoen in de politiek. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten