Mooie zinnen

Naar aanleiding van een bericht van vriend Bertus die in zijn klas een bakje heeft met 'mooie zinnen' die zijn leerlingen zijn opgevallen in boeken, heb ik daarna nog een blogje geschreven met de belofte dat ik er hier vast nog wel eens op terug zou komen, omdat mooie zinnen je soms zomaar kunnen overvallen c/q opvallen. 

Van de week had ik mijn muziekbibliotheek op random staan en bij een lied van Rob de Nijs viel mij een zin op in het lied 'Einde Van Misschien', geschreven door Bies van Eden op muziek van Boudewijn de Groot, die het zelf ook, samen met Henny Vrienten en George Kooymans, heeft opgenomen op hun laatste 'Vreemde Kostgangers' album: 

We zijn te oud om jong te sterven,

maar veel te jong om dood te gaan.

Het is toch zo'n beetje de levensfase waar ik in zit, de langste tijd zit erop, maar ik ben nog niet de dagen moe, ik voel me nu zo veel meer senang dan vroeger. Toch aan de andere kant zou ik niet in de kindermeel gestikt zijn mocht ik vannacht in een al te diepe slaap verzinken. Dan ben ik niet jong gestorven maar zullen, uitzonderingen daargelaten, de meesten vinden dat ik best nog wat jaren mee had gekund. Voor iedereen is en voelt dat anders. Volgens mij verschuift dat voor veel mensen ook met de jaren. Dat je mensen van zo rond je eigen leeftijd altijd 'te jong' blijft vinden om de laatste grote reis te maken. 

Ik kan me daar voor een deel in vinden, zeker als het mensen betreft die je al heel wat jaren kent, dan gaat niet enkel die persoon dood van dat moment, maar tevens al die personen die hij/zij/hen vroeger is geweest en die jij je allemaal nog zo voor de geest kunt halen. 

Voor mezelf kijk ik er anders naar, u weet vast nog wel dat toen ik vijftig werd ik voor mezelf vond: het is volbracht, alles wat nu komt is extra. En dat vind ik nog steeds, het is nadien voor mij alleen maar leuker geworden, dus heeft het voor mij niet iets negatiefs of fatalistisch maar gewoon een nuchtere constatering die voor mij werkt. Ik behoor dus niet tot de 'het leven begint bij vijftig'-bejaarden. Gelul, je leven is over de helft dus wie hou je voor de gek? Ik heb toen bewust besloten om mijn zelfbenoemde extra tijd niet meer te verdoen aan zaken en mensen die enkel energie kosten en me daarnaast tevens niet meer druk te maken over dingen die ik toch niet in de hand heb waardoor er zich organisch een 'het komt altijd wel weer goed' houding heeft ontwikkeld. 

Die extra tijd mag wat mij betreft dus nog wel even voortduren want ik heb voor mijn gevoel m'n plek gevonden in het leven, ben omringd door een select groepje lieve mensen, maar als ik alleen wil zijn kan dat ook. Doe leuke dingen en als ik geen zin heb doe ik lekker niks. Na je vijftigste is het tijd om te oogsten, je hóeft niet zoveel meer, heerlijk.